Homobon, św.: Drogi klejnocie w niebieskiej koronie [nuty]

[marian7]

Drogi klejnocie w niebieskiej koronie,
Pozdrawiamy cię, święty Homobonie;
    W tobie wysokie upatrujem cnoty,
    I przewyborne duszy twej przymioty.

Ręki wszechmocnej ty dobroci dzieło,
Samo cię imię wskazywać poczęło,
    Żeś był dobrego ojca dobrym synem,
    W posturze człeczej niebu Serafinem.

Szczęśliwy, żeś twe od młodości lata
Poświęcił Bogu, nie próżności świata;
    Sam cię Bóg na to przysposobił sobie,
    Byś mu jak Anioł służył ku ozdobie.

Chrystusa Pana naśladując cnoty,
Ubóstwo jego miałeś za klejnoty;
    Post i modlitwa z jałmużną złączona,
    Twoja to była pasza ulubiona.

Tyś chleb z śpiżarni głodnym rozszafował,
Nie bacząc, czembyś siebie utrzymował;
    Lecz Bóg opatrzny nie chciał cię ogłodzić,
    Kazał się chlebu bez mąki narodzić.

Ty po ulicach szukałeś żebraków,
Osieroconych wiaryś uczył żaków;
    Tyś chromym służył, nagich przyodziewał,
    Ożył posilon, co już ledwie ziewał.

Tyś dla ubogich dzban wysączył wina,
Aż Galilejska zabrzmiała nowina;
    Naczynieś wodą świeżą nalał z studnie,
    W słodkie się wino przemieniła cudnie.

Otwarte w północ stawałyć kościoły,
Gdzieś Boga błagał sam tylko z Anioły;
    Znać, że ci Chrystus drzwi serca otworzył,
    Abyś w niem wszystkie starania umorzył.

Ku Stwórcy swemu pałając miłością,
Nieboś zniewolił ducha gorącością;
    I w tym upale cały zanurzony,
    Jak jedno serce z Bogiem zjednoczony.

Tak na ognistym stanąłeś ołtarzu,
Właśnieś jak świeca skonał na lichtarzu;
    Ale cudownie wnet cię Bóg rozświecił,
    Gdy wiela ludu chęć ku tobie wzniecił.

Co się opiece twojej polecali
Skuteczną pomoc z zdrowiem odbierali;
    Za co niech będzie Jezus pochwalony,
    Dobry-Człowieku bądź w Nim uwielbiony,

Wznieś w niebo ręce, przyłącz twe staranie,
Zjednaj nam łaskę, z upadku powstanie;
    Byśmy się z grzechem rozłączyli wiecznie,
    Wraz z tobą stali przy Bogu bezpiecznie. Amen.

Pelplin, 1871. Nr. 769

[knrdsk1]

Melodia wg X.M.M.Mioduszewskiego