Duszo Chrystusowa, uświęcaj mnie

[marian7]

Duszo Chrystusowa, uświęcaj mnie
Ciało Chrystusow, zachowaj mnie.
Krwi Chrystusowa, napój mnie.
Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie.
Męko Chrystusowa, pokrzepiaj mnie.
O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.
W ranach Twoich ukryj mnie.
Nie pozwól mi odpaść od siebie.
Od wroga złośliwego obroń mnie.
W godzinę smierci mojej wezwij mnie.
I każ mi przyjść do siebie,
Abym z Świętymi Twymi chwalił Cię
Na wieki wieków. Amen.

T: św. Ignacy Loyola
M. S. Stuligrosz

[MaciejKalita]

A ja znam taką wersję

Duszo Chrystusowa, uświęć mnie
Ciało Chrystusowe, zbaw mnie.
Krwi Chrystusowa, napój mnie.
Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie.

Męko Chrystusowa, wzmocnij mnie.
O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.
W ranach Twoich ukryj mnie.
Nie daj mi z Tobą rozłączyć się

Od złego wroga obroń mnie.
W godzinę śmierci wezwij mnie.
I każ mi przyjść do siebie,
Abym z Świętymi Twymi chwalił Cię

Na wieki wieków. Amen.

Poza tym nie bardzo rozumiem jak tekst św. Ignacego uznajecie za Nowotradycyjny?

[knrdsk1]

Nie tekst, lecz pieśń. Niewątpliwie nowotradycyjna, choć całkiem zacna.
Jeszcze parę lat musi minąć i przeniesiemy ;)

[MaciejKalita]

Jeszcze takie oto znam:

Niech mię poświęci Dusza Chrystusowa,
Ciało najświętsze zbawi i zachowa
Na on dzień wielki zmartwychwstania chwały,
Na żywot przyszły, żywot wiecznotrwały.
Niech mię Krew Jego najdroższa napoi,
Skruszy me serce, żądze uspokoi;
Świętego Boku niech obmyje woda,
Nowej ozdoby duszy mojej doda.
W tęsknej pielgrzymce życia, w skonu chwili,
Męka Jezusa wesprze i zasili.
Co trwoży, męczy, poniża i smuci,
W korzyść zbawiennej zasługi obróci.
Grzechem rannego uzdrów Twemi Rany,
Do Serca przyjmij, Zbawco mój kochany.
Racz mię ożywić, natchnąć Duchem Twoim,
Racz mię zapalić miłości płomieniem.
Napełnij łaską, mądrością, pokojem,
Widzenia Ciebie gorącem pragnieniem;
Twoją pięknością pociągnij ku sobie,
Dobrocią Serca uwesel strapione;
Niechaj mam w każdej pokusie i próbie,
Na Twem świętym Krzyżu pomoc i obronę.
O dobry Jezu, wysłuchaj wołanie,
By mię piekielne mocy nie zwalczyły;
W Rąk, Nóg i Boku otwartego ranie,
Daj mi schronienie i przytułek miły.
Od złośliwego broń nieprzyjaciela,
Niechaj od Ciebie nic mię nie rozdziela;
W godzinę śmierci każ mi przyjść do siebie,
Bym Cię z Świętymi wiecznie chwalił w niebie. Amen.

ks. F. X. Głodkiewicz, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 331-332.