NMP Starowiejska: Królowa niebios i ziemi

[Hrabia Radwan]

1. Królowa niebios i ziemi!
Co między nami
W Starejwsi niezliczonemi
Słyniesz cudami, łaskami;
My Twój ludek i poddani,
Ścielem się do nóg Twych Pani
Z niskim ukłonem.

2. Jakżeś Polskę ukochała,
Gdyś w nasze strony,
W tym obrazie zawitała
Cudem z Homony!
Trzykroć stąd Cię zabierano
Tyś wracała do nas, Panno,
By zostać z nami!

3. Starejwsi ciche ustronie
Samaś wybrała,
Żebyś ztąd na polskie błonie
Łaski zlewała.
Już minęły cztery wieki
Jak nam płyną łask Twych rzeki,
Z Twego obrazu.

4. Tu ocierasz łzy sierocie,
Kiedy strapiona
Tuli się w serca tęsknocie,
Do Twego łona.
Każdy, co Cię z wiarą prosi,
Zawsze pociechę odnosi
Wsparty w potrzebie.

5. Tu powracasz wzrok ciemnemu,
Mowę niemowie:
Pomoc niesiesz tonącemu.
A któż opowie
Iluś chorych uzdrowiła,
Od bram śmierci wybawiła,
Boska Lekarko!

6. A gdy wejrzysz na grzesznika
W nałogów toni,
Skrucha serce me przenika,
Oko łzy roni.
Groby serc się otwierają,
Umarli w duchu powstają,
Z Bogiem zjednani!

7. Słusznieć koronę przyznano,
A przy koronie
"Matki Miłosierdzia" miano
Bo na Twem łonie
Znajdzie grzesznik przebaczenie,
Wieczne duszy swej zbawienie,
Żaden nie zginie!

8. Za twe łaski, Matko miła,
Dzięki składamy,
Byś nam zawsze Matką była
Kornie błagamy.
Broń od głodu, moru, wojny
Żywot daj święty, spokojny
Niebo po zgonie.

J.O.Z.

za: ks. W. Mrowiński TJ, Cudowny Obraz Matki Boskiej Starowiejskiej w Ziemi Sanockiej, Kraków 1895, s. 198n.