Cierniami uwieńczoną głębokich pełno ran

[Mira]

1. Cierniami uwieńczoną głębokich pełno ran,
Zbolałą i skrwawioną już głowę skłonił Pan,
O głowo mego Boga, pokłon oddaję Ci,
Tyś sercu memu droga, bądź pozdrowiona mi.

2. Nim Cię, o święta głowo, na krzyżu skłonił Bóg,
Nim rzekł ostatnie słowo, że zwyciężony wróg;
Katuszy poniósł wiele, okrutny znosił ból,
Na duszy i na ciele, wszechświata cierpiał Król.

3. Sam swe wyciągnął ręce, na krzyż je rozpiąć dał,
Jakby choć w srogiej męce, grzesznika objąć chciał.
Na tych, co z Niego szydzą, spojrzenie słodkie śle,
Przebacza, bo nie wiedzą, że sami czynią źle.

4. Do łask łotra przyjmuje, Janowi Matkę swą
Poleca i mianuje też Matką wszystkich Ją.
I pragnie, tęskni, woła: Już wykonało się!"
O Jezu, któż nie zdoła, żałować, widząc Cię!

5. Tyś dla mnie cierpiał Panie, jam winien, Boże, ja,
O Jezu me kochanie, jak wielka miłość Twa!
A cóż mi czynić trzeba, by spłacić długi swe?
Tyś Stwórcą ziemi, nieba, a ja stworzenie Twe!

6. Cóż Ci za miłość Twoją - za poświęcenie dam?
Wszak nic własnością moją, od Ciebie wszystko mam!
Nie gardź mym sercem Zbawco, racz w ranie Swej je skryć,
I Krwią łask wszelkich, Dawco, chciej winy jego zmyć!

za: Droga do Nieba

[Tomek Torquemada]

Czy to aby na pewno pieśń tradycyjna? Poza "Drogą do nieba" jej nigdzie nie znalazłem, a tekst jest delikatnie mówiąc bardzo średni...

[Mira]

Nie wiem, czy to pieśń tradycyjna - administrator jest tu panem i decyduje. ;-)
Ja ją znam z Kościoła.

[knrdsk1]

To sprawa dyskusyjna. Z całą pewnościa jest to pieśń tradycyjna, ale tradycji raczej protestanckiej. Znalazłem jednak informację że treść pochodzi "z łac. Salve caput crurntstum z 1250 r." a więc z czasów przed reformacją. Sama pieśń jednak jest ewidentnie pochodzenia protestanckiego. Na stronie luteranie.pl czytam:

"Nowe teksty pasyjne były tworzone do znanych melodii religijnych (często towarzyszących tekstom pogrzebowym lub pokutnym), bądź też świeckich. Taki rodowód ma chociażby najsłynniejsza ewangelicka pieśń pasyjna O głowo coś zraniona, która powstała w wyniku połączenia przejmującego tekstu poetyckiego Paula Gerharda O Haupt voll Blut und Wunden z melodią madrygału Hansa Leo Hasslera."

Jednak w wielu regionach i w naszych kościołach na dobre zadomowiły się różne tłumaczenia tej pieśni. Jest to więc pieśń tradycyjna, aczkolwiek na pewno nie jest to moja tradycja. Dla Miry widocznie tak, i dla wielu jeszcze też. Czekam na naukową wypowiedź Jasia-Rorantysty, bo to zapewne i jego tradycja - ach ten Poznań!... ;)

[Mira]

"Dla Miry widocznie tak"

No i jesteśmy w domu! Mieszkam na Śląsku Cieszyńskim. :-)

[knrdsk1]

Chyba zaproponuję Tomkowi stworzenie jeszcze jednej kategorii - tradycje pomniejsze - czy jakoś tak? bo przecież oprócz tradycji ogólnej, którą wydaje się nam że zgłębiamy, są jeszcze tradycje "obwarzanka" - Kaszubów, Podlasian, Kurpiów, Kresowiaków, Górali, Ślązaków, mieszkańców Ziem Zachodnich i wielu, wielu innych... Tylko że w ten sposób będziemy się tylko rozdrabniać. Moze więc lepiej byłoby odnotowywać każdorazowo z jakiego regionu pochodzą tego typu pieśni? Co o tym sądzicie?

[Tomek Torquemada]

1. Skoro pieśń jest na Śląsku Cieszyńskim uważana za tradycyjną, to jest OK. Chociaż szczerze mówię, że ten przekład mi się nie podoba.

2. Moim zdaniem nie ma potrzeby dlaszego mnożenia kategorii. Natomiast jestem jak najbardziej za dodawaniem w miarę możliwości i potrzeby uwag o regionie, z którego pieśń pochodzi.

[tomas_wawa]

Identyczny tekst tej pieśni znajduje się także w Siedleckim z 1918 r.

[marian7]

Znajduje się również w śpiewniku XX Misyonarzy w Krakowie rok 1916. Podany jest autor               J. Sierosławski, myślę, że muzyki
Jedyna mała różnica w tekscie I zwr. 1 wers "Cierniami uwieńczoną, głębokich pełną ran,"

[Jantek_gall]

Oczywiście że jest to pieśń tradycyjna w siedleckim 1917 jest ten sam tekst z trochę innym podziałem na zwrotki oraz takie nutki:

[Rorantysta]

Czekam na naukową wypowiedź Jasia-Rorantysty, bo to zapewne i jego tradycja - ach ten Poznań!... ;)

Bez przesady z tą naukowością ;)
Pieśni w Wielkopolsce nie słyszałem. Wielkopolska i Śląsk to odmienne krainy.
Jestem za odnotowywaniem wszelkich tradycji lokalnych w ogólnych działach - od przybytku głowa nie boli.
Zawsze nawołuję do podawania źródeł: dane śpiewnika (autor, tytuł, rok, wydanie - lub link do opisu w dziale Nasze śpiewniki) plus to, co w nim napisano o pochodzeniu tekstu i melodii. A jeśli wpisujemy rzecz znaną ze słyszenia, to świetnie - ale piszmy: śpiewane w parafii/ miejscowości ... w kościele/w domu ..... od niepamiętnych czasów (bo jak od 10 lat - to do "nowotradycyjnych"), zanotowane w roku .... przez .... itp. Takie wpisy będą bardzo cenne.

Pieśni tej nie ma w Siedleckim z 1895 (wydanie czwarte, zaraz po przejęciu redakcji od ks. Jana Siedleckiego), zapewne więc nie ma jej też we wcześniejszych wydaniach. Jak donoszą koledzy pojawia się później (1916, 1917, 1918 i ja mogę dodać 1922). Następnie nie znajduje uznania Ks. Wendelina Świerczka i w wydaniu jubileuszowym jak i w późniejszych, już jej nie ma.
Tekst wygląda jakby był pisany pod już gotową melodię, która wymusiła stosowanie jednosylabowych wyrazów na końcu wersów, a tego typu konstrukcje nie brzmią po polsku dobrze.
Panie Marianie, ten śpiewnik z 1916 r. to może być jakieś wydanie "Śpiewniczka ..." ks. J. Siedleckiego. Proszę porównać czy pasuje do opisów wydań umieszczonych w dziale Nasze śpiewniki w wątku X. Jan Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne/ Śpiewnik Kościelny

[zolwikolew]

Podam tu inny przekład tej pieśni, lecz źródłem jest w tym wypadku nieopisany rękopis odziedziczony po którymś z poprzednich organistów:


1.O Głowo krwią zbroczona,                                     4.Serdeczne przyjmij dzięki, najdroższy                                                                                                                Zbawco mój                                             
oplwana, pełna ran!                                               
O Głowo, której wieniec bolesnej                             za Twe krzyżowe męki, za Twój
bolesnej wzgardy dan!                                                                           śmiertelny znój
O Głowo Przenajświętsza, najwyższej godna czci,       O, spraw, bym wierny Tobie u boku Twego                                                                                                                  trwał                     
najsrożej pohańbiona, bądź pozdrowiona mi!             a życie gdy zakończę, zgon szczęsny                                                                                      Tobie miał.             


2.O chwały pełne Lice, przed którym światy drżą,          5.Bądź tarczą mi, zarazem,   
zaświaty w proch się korzą, kto Cię tak zelżył, kto?       pociechą w śmierci mej,
Kto sprawił, że Twych oczu nadziemski, cudny blask,     przede mną stań obrazem krzyżowej męki swej:
co gasi słońc tysiące, załamał się i zgasł?                     niech wpatrzon okiem wiary, w miłości                                                                                   Twojej znak
                                                                             do serca Cię przycisnę-                                                                                                              jak błogo umrzeć tak!

3.O Panie coś wycierpiał, obciąża, Zbawco mnie;
jam grzeszny, ja sprawiłem okrutne męki Twe.
O, wejrzyj na mą nędzę, Twą łaskę ujrzeć daj!
Bo chociem nie zasłużył Ty mi otwierasz raj.

Powyżej Kolega Marian wspomniał J.Sieroszewskiego-jako ciekawostkę wspomnę, że Józef Sieroszewski jest autorem melodii do wiersza (bodaj W.Pola) "Piękna nasza Polska cała". A w przypadku przytoczonym w poście PT Mariana prawdopodobnie idzie o autorstwo opracowania dwugłosu.

[ppiotr4]

A ja znalazłem kiedyś tę pieśń w przepięknym opracowaniu Wielkiego Mistrza na 3 głosy. Kto prowadzi chór niechaj wprowadzi ja do repertuaru. 

[vox_humana]

Do tego słynnego chorału Bacha (mel. Hasslera) Rączkowski opracował tekst "Skalisty brzeg Golgoty".