Korony polskièj Królowo

[Pius]

PIEŚŃ VIII.

Modlitwa

DO KRÓLOWÈJ POLSKIÈJ.

Korony polskièj Królowo,
Przychodzim oto chorzy;
Twoja ręka niech na nowo,
Źródło zdrowia nam otworzy,
Ze zmaz ciała nas obmyje,
Mężom białe da odzienie,
Niewiastom czystości lilije;
Módl się za nami, chorych uzdrowienie!

Królowo polskièj korony,
Grzeszni, innych winim marnie;
Duch nasz waśnią rozproszony,
Niech znów miłość w jedno zgarnie;
A gdy w bratnièm alleluja,
Przebaczymy sobie sami,
Może i Bóg nam sfolguje.
Ucieczko grzesznych, módl się za nami.

Korony polskiéj Królowo!
Oto stoim w jarzmo zgięci;
Srom nam wyrósł po nad głową,
Chwała ojców li w pamięci.
Daj, niech z wrogów zalęgnionych
Nasza ziemia się wyplami,
Daj nadzieję! Utrapionych
Pocieszycielko, módl się za nami!

Królowo polskièj korony!
Daj byśmy w wierze wytrwali;
Ziemską wolnością olśniony
Duch, co stworzy, to obali.
Dotknij oczy ręką cudu,
Zdejm ślepotę, daj widzenie,
Ku zbawieniu Twego ludu.
Módl się za nami, wiernych wspomożenie!

Za: Pieśni narodowe, dziś powszechnie po kościołach polskich śpiewane, dawne i nowe z nótami, Bruxella, 1862.