Bolejąca Matka stała

[Bartek]

Bolejąca Matka stała
Obok Krzyża, we łzach cała,
kiedy z niego zwisał Syn!

     Duszę Jej, co łez nie mieści,
     pełną smutku i boleści
     przeszedł miecz dla naszych win.

Jakąż żałość w głębi łona,
czuła Ta Błogosławiona,
z której Bóg się zrodził sam?

     Jakiż ból Jej pierś rozrywa,
     kiedy widzi Matka tkliwa
     Dziecię swe u śmierci bram?

Gdzież jest człowiek, co łzę wstrzyma,
gdy mu stanie przed oczyma
w mękach Matka ta bez skaz?

     Kto się smutkiem nie poruszy
     gdy rozważy boleść duszy
     Matki z Jej dziecięciem wraz?

Za narodu swego grzechy
widzi Pana bez pociechy,
w męce, wśród ostatnich drżeń.

     Widzi Syna wśród konania,
     jak samotny głowę skłania,
     gdy nań śmierci spadał cień.

Matko, coś miłości zdrojem,
spraw, by serce me gorzało,
niech radością w życiu całą
będzie dla mnie Chrystus - Bóg.

     Matko, ponad wszystkie świętsza,
     rany Pana, aż do wnętrza
     w serce me głęboko wpój!

Twego Syna ból i ciernie,
co chciał cierpieć tak niezmiernie,
niechaj duch podziala mój!

     Spraw, niech z Tobą rzewnie płaczę
     poprzez życia dni tułacze
     z Synem Twym mi współczuć daj!

Pragnę stać pod krzyżem z Tobą,
z Twoją łączyć się żałobą,
przez łzy z Tobą zdobyć raj.

     Błagam, pełna łask Dziewico,
     zapłakane wznieś już lico,
     jeden niech nas koi płacz!

Niechaj nosząc zgon i bicze,
w męce Pana uczestniczę,
Sercem z Nim mnie złączyć racz!

     Niech mnie męki gwoździe zranią,
     Niechaj kiedy patrzę na Nią,
     krew upoi mnie i krzyż!

Nie daj gorzeć, lecz o Panno!
Męką ognia nieustanną
w sądzie twą obroną zbliż!

     Chryste, gdy me skończę chwile,
     daj przez Matkę posiąść miłe
     Palmy Twej zwycięski wian!

Kiedy ciało śmierć pokruszy
spraw, by w niebie mojej duszy
Triumf był Twej chwały dan!   Amen.


Źródło: modlitewnik "Kwiat Eucharystyczny"

Fragment nagrania (5:22-5:57):
http://www.polskieradio.pl/5dcfc0fd-04ec-4233-8584-898291ed586c.mp3

[B_Kurowski]

Oficjalne tłumaczenie liturgiczne (z Mszału '68) sekwencji Stabat Mater - autorem tłumaczenia jest L. Staff.

Bolejąca Matka stała
U stóp krzyża, we łzach cała,
Kiedy na nim zawisł Syn.

    A w Jej pełnej jęku duszy,
    Od męczarni i katuszy,
    Tkwił miecz ostry naszych win.

Jakże smutna i strapiona
Była ta błogosławiona,
Z której się narodził Bóg.

    Jak cierpiała i bolała,
    Jakże drżała gdy widziała
    Dziecię swe wśród śmierci trwóg.

Któryż człowiek nie zapłacze,
Widząc męki i rozpacze
Matki Bożej w żalu tym?

    Któż od smutku się powstrzyma,
    Mając matkę przed oczyma,
    Która cierpi z Synem swym?

Widzi, jak za ludzkie winy
Znosi męki Syn jedyny,
Jezus -jak Go smaga bat.

    Widzi jak samotnie kona
    Owoc Jej czystego łona,
    Dając życie za ten świat.

Matko, coś miłości zdrojem,
Przejmij mnie cierpieniem swoim
Abym boleć z Tobą mógł.

    Niechaj serce moje pała,
    By radością mą się stała
    Miłość, którą – Chrystus Bóg.

Matko święta, srogie rany,
Które zniósł Ukrzyżowany,
Wyryj mocno w duszy mej.

    Męką, Syna rodzonego,
    Co dla dobra cierpiał mego,
    Ze mną się podzielić chciej.

Pragnę płakać w Twym pobliżu,
Cierpiąc z Tym, co zmarł na krzyżu
Po mojego życia kres.

    Chcę pod krzyżem stać przy Tobie,
    Z Tobą łączyć się w żałobie,
    I wylewać zdroje łez.

Panno czysta nad pannami,
Niechaj dobroć Twoja da mi
Płakać z żalu z Tobą współ.

    Bym z Chrystusem konał razem,
    Męki Jego był obrazem,
    Rany Jego w sobie czuł.

Niech mnie do krwi rani zgraja,
Niech mnie męki krzyż upaja
I Twojego Syna krew.

    W ogniu Panno, niech nie płonę,
    Więc mnie w swoją weź obronę,
    Gdy nadejdzie sądu gniew.

Gdy kres dni przede mną stanie,
Przez Twą Matkę dojść mi Panie,
Do zwycięstwa palmy daj.

    Kiedy umrze moje ciało,
    Niechaj duszę ma z swą chwałą
    Czeka Twój wieczysty raj. Amen.
    Alleluja.