Obacz tu każdy człowiecze

[czytane]

1. Obacz tu każdy człowiecze! Co to za rozkosz na świecie,
Że o ten świat się staramy, O duszę swoją niedbamy,
Przeto pókiśmy tu zdrowi, Bóg nam jest z łaską gotowy,
Do niego się uciekamy, Za swe grzechy pokutujemy.

2. Nie nie masz w świecie pewnego, Próżno się garniem do niego.
Bo nas tutaj ten świat zwodzi, Od Pana Boga odwodzi.
Przeto na to pamiętajmy, I że wszyscy umrzeć mamy.
Nie masz tu miejsca trwałego, Śmierć stąd weźmie nas każdego.

3a) Nie upatruje na lata, Starych, młodych bierze ze świata.
Żadnemu tu nie folguje, Wszystkich do siebie zwołuje,
Jak się staje z polnym kwiatem, Tak się stało i z tym bratem,
Znaliśmy go tu zdrowego, Teraz widzimy zmarłego.

3b) Nie upatruje na lata, Starych, młodych bierze ze świata.
Żadnemu tu nie folguje, Wszystkich do siebie zwołuje,
Jak się staje z polnym kwiatem, Tak się żegna Panna z światem
Znaliśmy ją tutaj zdrową, Teraz widzimy umarłą.

4. Już wam dziś dobrą noc dawam, Panu Bogu was oddawam,
O rodzice moi mili. Idę do was w tej to chwili,
Życzcie mi skonania mego, Ulżenia bólu wielkiego.
Już mnie więcej nie żałujcie, A więcej nie lamentujcie.

5. Proście Pana Boga za mnie, Aby mnie przyjął do Siebie,
Wielce wam za to dziękuję, Gdy już od was wnet wędruję.
Żeście się tu zgromadzili, Na ten mój pogrzeb stawili.
Daj Boże! byśmy społecznie, Widzieli się z sobą wiecznie.

Śpiewnik żałobny i pogrzebowy, 1934r.