O Ty Przedwieczny [nuty]

[marian7]

1. O ty Przedwieczny, który lat tysiące
    Co - dzień i gasisz i zapalasz słońce;
    Boże, o Tobie jak ja myśleć lubię,
    Lecz zawsze myślę i w myslach się gubię.
2. Czy rzucę okiem po tej nędznej ziemi,
    Gdzie pełza robak pod stopy moimi,
    Czy w Twe błękitne niebo wzrok zanurzę,
    Wszędzie Cię szukam po całej naturze.
3. Liczneś w naturze porozsiewał wdzięki,
    Wszędzieś wycisnął ślady Twojej ręki,
    Wciąż mi Twe dzieła zastępują drogę,
    A, Ciebie Stwórco, zobaczyć nie mogę.
4. I któż Ty jesteś, Panie niezmierzony?
    Musisz być mocnym, kiedy ciskasz gromy;
    Musisz być dobrym, kiedyś miłość stworzył
    I dla śmiertelnych niebiosa otworzył.
5. Dziś oczy moje zakryte pomrokiem,
    Czuję Cię w sercu, lecz nie widzę okiem.
    Obym Cię, Panie, ujrzał jakim cudem
    I Twą wspaniałość wyśpiewał oprzed ludem.

T: Antoni Górecki
M: Ks. K. Antoniewicz (Klon.)

[czytane]

Siedlecki 1928