Chwal Syonie Zbawcę Twego,
Wodza, Pasterza dobrego
Sercem, usty, czem możesz.
Ile zdołasz, chwal Go tyle:
Wart On większej niż w twej sile,
Chwały znaleźć się może.
Chwały przedmiot osobliwy,
Chleb żywiący i sam żywy,
Dzisiaj Kościół podaje.
Ten sam Chrystus, jako wierzy,
Przy onej świętej wieczerzy
Dwunastu rozdał uczniom.
Co w wieczerzy Chrystus sprawił,
To czynić rozkaz zostawił,
Nam dla Swojej pamiątki.
Rozkazania się trzymamy
Chleb i wino poświęcamy
Na ofiarę zbawienną.
To jest zdanie chrześcijańskie,
Że chleb święty w Ciało Pańskie,
Wino się w Krew przemienia.
Co pojąć, widzieć z trudnością,
To stwierdzaj wiary żywością
Wbrew prawom przyrodzenia.
Pod różnemi postaciami,
Znaki tylko, nie rzeczami,
Tają się wielkie rzeczy.
Krew, to napój, pokarm Ciało,
Przecież Chrystus jest tu cało
Pod każdą z tych postaci.
Od biorących nie skrajany,
Nie dzielony, nie złamany,
Cały pożywan bywa.
Czy jeden, czy tysiąc bierze,
On i tamci w równej mierze
Biorą, Pan jednak cały.
Biorą źli, biorą cnotliwi,
Lecz różnie; bo jednych żywi,
Drugich ten Chleb potępia.
Niesie śmierć złym, dobrym życie,
Pztrz, jak jednakże zażycie
W różny skutek wychodzi..
Niechże zabrzmi wdzięczne pienie,
Niech przyzwoicie z serc płynie,
Dzisiaj dzień uroczysty.
Który na pamięć przywodzi,
Od kogo ten Stół pochodzi,
Co dla wszystkich nakryty.
Przy tym Stole Król nasz nowy,
Stary Zakon Mojżeszowy
Znasza nowym Barankiem;
Przed nowością dawność znika.
Cień się przed prawdą umyka,
Noc światłem objaśniona.
Zbawicielu, Chlebie prawy,
Wodzu nasz bądź nam łaskawy
Ratuj, nie puść z opieki.
Nasz Pasterzu wszechmogący,
Ciałem nas tutaj żywiący
Chwałą uwesel na wieki.
Śpiewnik X. Mioduszewskiego
Śpiewnik XX Misyonarzy, Kraków 1916.
Tekst łacińskiego oryginału oraz linki od innych tłumaczeń TUTAJ (http://spiewnik.katolicy.net/index.php?topic=160.0)