II wersja pieśni podczas Drogi Krzyżowej - Chwalcie Pana - Cieszyn - 1996
Na rozpoczęcie:
Jezusie, Mężu boleści, za nasze złości * Żebrzemy w tej drodze krzyża Twej litości. *
Ach zmiłuj się nad nami, * Nędznymi grzesznikami, * Użycz nam prawdziwej skruchy, * Życia poprawy.
Stacja I:
Przystąp bliżej, chrześcijanie, i zastanów się, * Tu zobaczysz, jak Pan Jezus zbiczowany jest, *
Cierniem jest koronowan * I zelżywie jest wyśmian, * Wreszcie Piłat wyrok śmierci * Na Niego wydał.
Stacja II:
Jezus ciężki też i wielki krzyż na się bierze, * A nam wszystkim przykład daje, o chrześcijanie, *
Abyśmy nasze krzyże * Też znosili cierpliwie, * Bo na kogo je Bóg zsyła, * Tego miłuje.
Stacja III:
Pan Jezus wielce zemdlony pierwszy raz pada, * Dzika uliczna hałastra "Postępuj" woła, *
Bije, kopie nogami, * Bluźni Panu słowami, * Ach, grzeszniku, nie obciążaj * Pana grzechami.
Stacja IV:
Gdy Pan Jezus z ciężkim krzyżem Swym z ziemi powstał, * Niedaleko drogi uszedł, z Matką się spotkał. *
Jaką boleścią byli * Obaj w sercu dręczeni! * Żaden język tego nie wypowie * Smutku Maryi.
Stacja V:
Jezus, w siłach osłabiony, nieść już nie może * Krzyża ciężaru wielkiego, któż Mu pomoże? *
Pójdź, a pomóż, Szymonie * Nosić grzechowe brzemię, * A za to zapłatę wielką odbierzesz w niebie.
Stacja VI:
Jezus na twarzy Swej Świętej był pokrwawiony * I od katów zeszpecony, potem zbrudzony. *
Nabożna Weronika, * Patrząc na to z daleka, * Przystąpiła i otarła * Twarz Zbawiciela.
Stacja VII:
Pan Jezus wielce zemdlony pod krzyżem pada * Raz drugi; w bramie sądowej Sobą nie włada. *
Ach przypatrz się grzeszniku, * Bóg twój dla twego grzechu, * Dla twej brudnej lubieżności * Grzebie się w prochu.
Stacja VIII:
Gdy usłyszały niewiasty, że Jezus idzie * Na śmierć srogą i że ciężar krzyżowy niesie, *
Drogę Mu zabieżały, * Rzewliwie narzekały, * On je prosi, by nad swymi syny płakały.
Stacja IX:
Już po raz trzeci upada świata Zbawiciel, * Bóg, Syn Ojca niebieskiego, nasz Odkupiciel. *
O Jezu Zbawicielu, * W mym grzechu mnóstwo bólu, * Żem przyczyną był grzechami * Twego upadku.
Stacja X:
Gdy na górę Kalwaryjską z Panem przybyli, * Zaraz octem, żółcią, mirą Go tam poili. *
Potem Mu urągali, * Z niego się naśmiewali, * Aż nareszcie go sromotnie * Z szat obnażyli.
Stacja XI:
Jak Jezusa obnażyli kaci złośliwi, * Ciało Jego na wpół żywe na krzyż przybili, *
Okrutnie naciągali, * Aż w Nim żyły porwali, * Jakież boleści wycierpiał * Jezus kochany.
Stacja XII:
Popatrz teraz, o grzeszniku, Jezus umiera, * Na drzewie Krzyża świętego oczy zawiera; *
Wnet się skały pękają, * Słońce, księżyc czernieją, * Jezus troskliwy o Matkę * Swoją najmilszą; *
Opuszczam Cię, Maryjo, * Matuchno moja miła, * Ciebie polecam Janowi, * Przyjm go za syna.
Stacja XIII:
Pana Jezusa zdjętego z krzyża złożyli * Na łono Matuchny Jego, płacz uczynili. *
Maryja, Matka Jego, * Od żalu serdecznego * Omdlewała, o Syneczka * Swego miłego.
Stacja XIV:
Przy grobie Pańskim rozmyślaj chrześcijańska duszo, * Jako było pogrzebane Jezusa ciało, *
Jaki płacz, narzekanie, * Boleść, jęki i łkanie * Wszystkich przyjaciół Jezusa * I Jego Matki.
Na zakończenie:
Opłacz tedy, duszo wierna, opłacz śmierć Pana, * Bo cię wykupił od śmierci i z rąk szatana. *
Miłuj Go aż do śmierci. * On cię w niebie umieści * Ze wszystkimi wybranymi * W wiecznej radości.
Na rozpoczęcie:
Jezusie, Mężu boleści, za nasze złości * Żebrzemy w tej drodze krzyża Twej litości. *
Ach zmiłuj się nad nami, * Nędznymi grzesznikami, * Użycz nam prawdziwej skruchy, * Życia poprawy.
Stacja I:
Przystąp bliżej, chrześcijanie, i zastanów się, * Tu zobaczysz, jak Pan Jezus zbiczowany jest, *
Cierniem jest koronowan * I zelżywie jest wyśmian, * Wreszcie Piłat wyrok śmierci * Na Niego wydał.
Stacja II:
Jezus ciężki też i wielki krzyż na się bierze, * A nam wszystkim przykład daje, o chrześcijanie, *
Abyśmy nasze krzyże * Też znosili cierpliwie, * Bo na kogo je Bóg zsyła, * Tego miłuje.
Stacja III:
Pan Jezus wielce zemdlony pierwszy raz pada, * Dzika uliczna hałastra "Postępuj" woła, *
Bije, kopie nogami, * Bluźni Panu słowami, * Ach, grzeszniku, nie obciążaj * Pana grzechami.
Stacja IV:
Gdy Pan Jezus z ciężkim krzyżem Swym z ziemi powstał, * Niedaleko drogi uszedł, z Matką się spotkał. *
Jaką boleścią byli * Obaj w sercu dręczeni! * Żaden język tego nie wypowie * Smutku Maryi.
Stacja V:
Jezus, w siłach osłabiony, nieść już nie może * Krzyża ciężaru wielkiego, któż Mu pomoże? *
Pójdź, a pomóż, Szymonie * Nosić grzechowe brzemię, * A za to zapłatę wielką odbierzesz w niebie.
Stacja VI:
Jezus na twarzy Swej Świętej był pokrwawiony * I od katów zeszpecony, potem zbrudzony. *
Nabożna Weronika, * Patrząc na to z daleka, * Przystąpiła i otarła * Twarz Zbawiciela.
Stacja VII:
Pan Jezus wielce zemdlony pod krzyżem pada * Raz drugi; w bramie sądowej Sobą nie włada. *
Ach przypatrz się grzeszniku, * Bóg twój dla twego grzechu, * Dla twej brudnej lubieżności * Grzebie się w prochu.
Stacja VIII:
Gdy usłyszały niewiasty, że Jezus idzie * Na śmierć srogą i że ciężar krzyżowy niesie, *
Drogę Mu zabieżały, * Rzewliwie narzekały, * On je prosi, by nad swymi syny płakały.
Stacja IX:
Już po raz trzeci upada świata Zbawiciel, * Bóg, Syn Ojca niebieskiego, nasz Odkupiciel. *
O Jezu Zbawicielu, * W mym grzechu mnóstwo bólu, * Żem przyczyną był grzechami * Twego upadku.
Stacja X:
Gdy na górę Kalwaryjską z Panem przybyli, * Zaraz octem, żółcią, mirą Go tam poili. *
Potem Mu urągali, * Z niego się naśmiewali, * Aż nareszcie go sromotnie * Z szat obnażyli.
Stacja XI:
Jak Jezusa obnażyli kaci złośliwi, * Ciało Jego na wpół żywe na krzyż przybili, *
Okrutnie naciągali, * Aż w Nim żyły porwali, * Jakież boleści wycierpiał * Jezus kochany.
Stacja XII:
Popatrz teraz, o grzeszniku, Jezus umiera, * Na drzewie Krzyża świętego oczy zawiera; *
Wnet się skały pękają, * Słońce, księżyc czernieją, * Jezus troskliwy o Matkę * Swoją najmilszą; *
Opuszczam Cię, Maryjo, * Matuchno moja miła, * Ciebie polecam Janowi, * Przyjm go za syna.
Stacja XIII:
Pana Jezusa zdjętego z krzyża złożyli * Na łono Matuchny Jego, płacz uczynili. *
Maryja, Matka Jego, * Od żalu serdecznego * Omdlewała, o Syneczka * Swego miłego.
Stacja XIV:
Przy grobie Pańskim rozmyślaj chrześcijańska duszo, * Jako było pogrzebane Jezusa ciało, *
Jaki płacz, narzekanie, * Boleść, jęki i łkanie * Wszystkich przyjaciół Jezusa * I Jego Matki.
Na zakończenie:
Opłacz tedy, duszo wierna, opłacz śmierć Pana, * Bo cię wykupił od śmierci i z rąk szatana. *
Miłuj Go aż do śmierci. * On cię w niebie umieści * Ze wszystkimi wybranymi * W wiecznej radości.