Poniżej zamieszczam inny niż gdziekolwiek (o ile nie przeoczyłem czegoś na tut. forum) sposób odprawiania Drogi krzyżowej, zwany biblijną Drogą krzyżową [za Wikipedią].
Tekst pochodzi z:
Wstęp ,,Z Jezusem w drogę" przetrwał i pojawia się w tej samej roli w modlitewnikach Chwalcie Pana. Jako pieśń do pierwszej stacji występuje już później ,,Rozmyślajmy dziś", do drugiej ,,Ciężar krzyżowy" itd. Taka też melodia pasuje do tekstu, ale zamieszczam jeszcze jedną melodię, z anonimowego Chorału do kancjonału A. Janusza, Lipsk 1873.
Dla lepszej czytelności tekstu dodałem ,,oddechy" w postaci gwiazdek, w oryginale one nie występują.
Przygotowanie do odprawienia Drogi krzyżowej.
Z Jezusem w drogę Krzyża się udajmy, * Co za nas cierpiał, pilnie rozmyślajmy,
Przytem się uczmy z Jego cierpliwości, * Znosić przykrości.
Stacya I. Trwoga i smutek Pana Jezusa w Ogrojcu.
Prosi Pan Jezus, smutkiem przerażony, * Ojca, żeby był od mąk uwolniony;
Jednak się skłania ze serca całego, * Do woli Jego.
II. Przez fałszywe pocałowanie Judasza Pan Jezus na śmierć wydany.
Gdy Judasz Pana obłudnie całuje, * By go chwytali żydom pokazuje;
I tak związany, rozmaicie skrzywdzony, * Przed sąd wiedziony,
III. Upadek Piotra.
Gdy sąd Jezusa winnym śmierci głosi, * On to cierpliwie posłucha i znosi;
Spojrzał na Piotra, który tknięty tkliwie, * Płacze rzewliwie.
IV. Biczowanie Pana Jezusa.
Strać go, ukrzyżuj, krzyczą w zawziętości, * Piłat Jezusa broni niewinności,
Potem zniewolon ich wrzaskom folgować, * Dał go biczować.
V. Pan Jezus ludowi przedstawiony.
Ścięty rózgami, okropnie zraniony, * W koronie z ciernia, żydom przedstawiony:
Zamiast litości, Pana znieważają, * Strać go, wołają.
VI. Pan Jezus na śmierć krzyżową skazany.
Gdy się zawziętość żydowska pomnaża, * Obmywa ręce Piłat i powtarza:
Za krew niewinną, którą wytoczycie, * Wy odpowiecie.
VII. Pan Jezus bierze krzyż na święte ramiona swoje.
Wnet po dekrecie krzyż Panu wkładają, * I na Golgotę z nim potem zdążają;
Idzie Zbawiciel, by był krzyżowany, * Z łotry zrównany.
VIII. Pan Jezus cieszy płaczące niewiasty.
Płaczą nad Panem pobożne matrony, * Widząc jak ciężko zbity i zmęczony; *
Nie płaczcie, mówi Pan, nad nędzą moją, * Tylko nad swoją.
IX. Pan Jezus pod krzyżem upada.
Kopią nogami, za włosy targają, * By postępował, w drodze popychają,
Tak Pan zmęczony, już sobą nie włada, * Z krzyżem upada.
X. Szymon niesie krzyż Jezusowi na górę Kalwaryi.
Widzi to setnik, gdy Jezus omdlewa, * Gdy od słabości potem się oblewa,
Kazał mu zdjąć krzyż, na Szymona włożyć, * Tak Panu ulżyć.
XI. Pana Jezusa do krzyża przybijają.
Suknie sromotnie z Jezu zdzierają, * Jego okrutnie na krzyż przybijają,
On prosi: Ojcze! nie pomnij im tego * Grzechu strasznego.
XII. Pan Jezus na krzyżu przybity ma staranie o Matkę swoję.
Widzi pod krzyżem Matkę opuszczoną, * Omdlewającą, smutkiem przerażoną:
Zleca ją pieczy Jana kochanego, * Ucznia swojego.
XIII. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu, i Jego Matka bolesna.
Ostatnie słowa Jezusa miłego: * ,,Ojcze! w twe ręce zlecam ducha mego;"
Natychmiast skonał, owisła mu głowa, * Gdy rzekł te słowa.
XIV. Pan Jezus do grobu włożony.
Z łona Maryi Jezusa dźwigają, * I w prześcieradło czyste zawijają;
W grób go wkładając, poruszeni tkliwie, * Płaczą rzewliwie.
(Zakończenie)
Te wszystkie męki i dolegliwości, * Cierpiałeś Jezu dla grzesznych z miłości;
Słodź nam tu krzyże, a kiedyś do siebie, * Przyjmij nas w niebie.
Tekst pochodzi z:
Kancyonał katolicki i razem książka modlitewna / pierwotnie
ułożona przez Antoniego Janusza; a teraz dla większéj wygody
katolików szląskich opracowana i po trzeci raz wydana przez
Jana Żmijkę
Opawa 1868
i jest opisany jako ,,Drugi sposób obchodzenia Drogi krzyżowej."ułożona przez Antoniego Janusza; a teraz dla większéj wygody
katolików szląskich opracowana i po trzeci raz wydana przez
Jana Żmijkę
Opawa 1868
Wstęp ,,Z Jezusem w drogę" przetrwał i pojawia się w tej samej roli w modlitewnikach Chwalcie Pana. Jako pieśń do pierwszej stacji występuje już później ,,Rozmyślajmy dziś", do drugiej ,,Ciężar krzyżowy" itd. Taka też melodia pasuje do tekstu, ale zamieszczam jeszcze jedną melodię, z anonimowego Chorału do kancjonału A. Janusza, Lipsk 1873.
Dla lepszej czytelności tekstu dodałem ,,oddechy" w postaci gwiazdek, w oryginale one nie występują.
Przygotowanie do odprawienia Drogi krzyżowej.
Z Jezusem w drogę Krzyża się udajmy, * Co za nas cierpiał, pilnie rozmyślajmy,
Przytem się uczmy z Jego cierpliwości, * Znosić przykrości.
Stacya I. Trwoga i smutek Pana Jezusa w Ogrojcu.
Prosi Pan Jezus, smutkiem przerażony, * Ojca, żeby był od mąk uwolniony;
Jednak się skłania ze serca całego, * Do woli Jego.
II. Przez fałszywe pocałowanie Judasza Pan Jezus na śmierć wydany.
Gdy Judasz Pana obłudnie całuje, * By go chwytali żydom pokazuje;
I tak związany, rozmaicie skrzywdzony, * Przed sąd wiedziony,
III. Upadek Piotra.
Gdy sąd Jezusa winnym śmierci głosi, * On to cierpliwie posłucha i znosi;
Spojrzał na Piotra, który tknięty tkliwie, * Płacze rzewliwie.
IV. Biczowanie Pana Jezusa.
Strać go, ukrzyżuj, krzyczą w zawziętości, * Piłat Jezusa broni niewinności,
Potem zniewolon ich wrzaskom folgować, * Dał go biczować.
V. Pan Jezus ludowi przedstawiony.
Ścięty rózgami, okropnie zraniony, * W koronie z ciernia, żydom przedstawiony:
Zamiast litości, Pana znieważają, * Strać go, wołają.
VI. Pan Jezus na śmierć krzyżową skazany.
Gdy się zawziętość żydowska pomnaża, * Obmywa ręce Piłat i powtarza:
Za krew niewinną, którą wytoczycie, * Wy odpowiecie.
VII. Pan Jezus bierze krzyż na święte ramiona swoje.
Wnet po dekrecie krzyż Panu wkładają, * I na Golgotę z nim potem zdążają;
Idzie Zbawiciel, by był krzyżowany, * Z łotry zrównany.
VIII. Pan Jezus cieszy płaczące niewiasty.
Płaczą nad Panem pobożne matrony, * Widząc jak ciężko zbity i zmęczony; *
Nie płaczcie, mówi Pan, nad nędzą moją, * Tylko nad swoją.
IX. Pan Jezus pod krzyżem upada.
Kopią nogami, za włosy targają, * By postępował, w drodze popychają,
Tak Pan zmęczony, już sobą nie włada, * Z krzyżem upada.
X. Szymon niesie krzyż Jezusowi na górę Kalwaryi.
Widzi to setnik, gdy Jezus omdlewa, * Gdy od słabości potem się oblewa,
Kazał mu zdjąć krzyż, na Szymona włożyć, * Tak Panu ulżyć.
XI. Pana Jezusa do krzyża przybijają.
Suknie sromotnie z Jezu zdzierają, * Jego okrutnie na krzyż przybijają,
On prosi: Ojcze! nie pomnij im tego * Grzechu strasznego.
XII. Pan Jezus na krzyżu przybity ma staranie o Matkę swoję.
Widzi pod krzyżem Matkę opuszczoną, * Omdlewającą, smutkiem przerażoną:
Zleca ją pieczy Jana kochanego, * Ucznia swojego.
XIII. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu, i Jego Matka bolesna.
Ostatnie słowa Jezusa miłego: * ,,Ojcze! w twe ręce zlecam ducha mego;"
Natychmiast skonał, owisła mu głowa, * Gdy rzekł te słowa.
XIV. Pan Jezus do grobu włożony.
Z łona Maryi Jezusa dźwigają, * I w prześcieradło czyste zawijają;
W grób go wkładając, poruszeni tkliwie, * Płaczą rzewliwie.
(Zakończenie)
Te wszystkie męki i dolegliwości, * Cierpiałeś Jezu dla grzesznych z miłości;
Słodź nam tu krzyże, a kiedyś do siebie, * Przyjmij nas w niebie.