T i M: ks. J. Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami..., 1918 r., s. 311-312.
1. Ten, co maluczkich zwykł czynić wielkimi,
Władca Najwyższy nad światy wszystkimi,
Bóg z nizin ziemskich wzniósł Ciebie, Wincenty,
W poczet Swój święty.
2. Rodzi Cię na świat lepianka wieśniacza,
Lecz te ciemności blask rychło otacza;
Nędza Cię karmiąc, hoduje dla siebie
Pomoc w potrzebie.
3. Byś umiał prędko nieść ulgę w niedoli,
Wprzód cierpisz twarde przygody niewoli;
Lecz Pana Twego gdy prawda zdobywa,
Pęta Ci zrywa.
4. Odtąd Twe czyny szeroko rozbrzmiały,
Kościół Twą pracą odradza się cały;
Świętość w kapłanach, a martwa u ludzi
Wiara się budzi.
5. Chory, sierota, lud wszystek ubogi
Ojcem Cię zowie, bo każdy Ci drogi;
Gdy ciału mnogie pomoce gotujesz,
Dusze ratujesz.
6. Na rozkaz królów do rady ich wchodzisz,
W sprawach Kościoła mądrością przewodzisz;
Mniejszać o zaszczyt: dla kraju i ludu
Nie szczędzisz trudu.
7. Chwała bądź Ojcu, co biednych ratuje,
Chwała Synowi, co zdrowie daruje,
Chwała Duchowi, co błogo nam świeci,
Miłość w nas nieci.