T i M: ks. J. Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami..., 1918 r., s. 280-281.
1. O Ty, mój Aniele złoty,
Z samego nieba przychodniu,
Bądź przewodnikiem sieroty
Przez całe życie, dzień po dniu.
2. Prowadź mnie w wszystkie dni moje,
A we śnie wśród nocy głuchej
Odpędzaj złych myśli roje
I one złowrogie duchy.
3. Niech Twoje pogodne oko
Ustawnie nademną czuwa;
Nad tą przepaścią głęboką,
Kędy się ziemia obsuwa.
4. Głos Twój niech na mnie wciąż woła,
Abym do nieba szedł śmielej,
Jak srebrny dzwonek z kościoła,
Kiedy się dzionek zabieli.
5. Gdy głowę sierota skłoni,
Oddawszy duszę swą Bogu,
Chwyć dłoń mą mocno w Swej dłoni,
Wiedź, staw mnie na rajskim progu.
6. Ja pragnę z Tobą być w niebie
I Bogu śpiewać na chwałę,
Wśród niebian widzieć i Ciebie,
Mieć szczęście przez wieki całe.
Śpiewnik Pelpliński (http://spiewnik.katolicy.net/nasze_spiewniki_i_inne_zrodla_piesni/spiewnik_pelplinski_vel_keller-t2605.0.html) podaje znacznie różniącą się wersję
O Ś. ANIELE STRÓŻU.
O mój ty Aniele złoty,
Z samego nieba przychodniu!
Bądź przewodnikiem sieroty
Przez całe życie, dzień po dniu.
Niech Twoje spokojne oko
Ustawnie nademną czuwa
Nad tą przepaścią głęboką,
Kędy się noga obsuwa.
Prowadź mnie wesele moje,
A we śnie wśród nocy głuchéj
Odpędzaj złych myśli roje,
Jak owe niedobre muchy.
Żebym pod górę szedł śmieléj,
Twój głos niech na mnie wciąż woła
Jak srebrny dzwonek z kościoła
Kiedy się dzionek zabieli. Amen.
A oto melodia wg jubileuszowego Siedleckiego (1928 r.):
I jeszcze wersja tekstowa i melodii wg "Śpiewnik Kościelny Katolicki" Tomasza Flaszy (http://spiewnik.katolicy.net/index.php?topic=1189.0):
Aniele mój Ty złoty, z samego nieba przychodniu!
Bądź przewodnikiem sieroty, przez całe życie dzień po dniu.
Niech Twoje spokojne oko, bez przerwy nade mną czuwa,
Nad tą przepaścią głęboką, kędy się noga obsuwa.
Prowadź mnie, wesele moje, a we śnie wśród ciszy głuchej
Odpędzaj złych myśli roje, jak owe niedobre muchy.
Spraw, bym pod górę szedł śmielej, Twój głos niech na mnie wciąż woła,
Jak srebrny dzwonek z kościoła, kiedy się dzionek zabieli.