T: Zupełny śpiewnik i książka do nabożeństwa, 1898 r., pieśń nr 121.
1. Gdy Bóg posłał Syna Swego, * Dla odkupienia naszego, * Tedy Jego narodzenie * Zjawiło Anielskie pienie.
2. Anieli w cudnej jasności * „Chwała bądź na wysokości” * Bogu radośnie nucili, * A ludziom pokój głosili.
3. Pasterze strzegący trzody, * Lękali się z tej przygody, * Lecz im się Anioł ukazał * I radować im się kazał.
4. Mówiąc: „Widok tej jasności * Jest wam przyczyną radości, * Co powiedzieli Prorocy, * To się ziściło tej nocy.
5. Zbawiciel wam się narodził, * By was z grzechu wyswobodził, * W Betleem w żłobie złożony * I w pieluszki uwiniony.”
6. Gdy pasterze tę nowinę, * Powzięli, by więc dziecinę * Boską z nieba powitali, * Do Betleem się zabrali.
7. A gdy znaleźli szczęśliwie, * Pokłon Mu dali uczciwie, * Choć w oborze bydlęcej * I w postaci niemowlęcej.
8. Oddawszy pokłon w Betleem * Do trzody swojej z weselem * I z radością powrócili, * A dobroć Boską wielbili.
9. Tych pastuszków naśladujmy, * Bogu chwałę wyśpiewujmy! * Że się nad nami zmiłował, * A Syna swego darował.
10. Bo z wielkiej ku nam miłości, * Zesłał Go na te niskości, * Aby grzechy nasze zgładził, * A do nieba nas wprowadził.
11. Czcijmyż Go jak Pana swego, * A strzeżmy nauki Jego, * By nam Jego narodzenie * Było na wieczne zbawienie.
Według cytowanego śpiewnika oraz Śpiewnika dla ludu katolickiego Gillara i Hoffmanna (1900 r.) pieśń tę śpiewa się na melodię nr 81 lub 129 z chorału Nachbara. Te same numery widnieją przy kolędzie "Pójdźmy wszyscy do stajenki". I rzeczywiście melodia tej kolędy pasuje do zamieszczonego powyżej tekstu.