T: Dostateczny śpiewnik kościelny i domowy wraz z książką modlitewną, 1882 r., pieśń nr 80.
1. Śliczna Panienka Jezusa zrodziła, * Monarchę świata w żłobie położyła, * O żłobie, żłobie, tronie Najwyższego! * W tobie spoczęło zbawienie grzesznego.
2. Matka Najświętsza zalewa się łzami, * Gdy Dziecię zziębłe tuli pieluszkami. * O nędzo, nędzo, jakżeś mi jest droga, * Kiedy osłaniasz Syna Stwórcy Boga.
3. O Boże wielki! Umysł mój za mały, * By pojął wszystko, co wyroki chciały; * O, Panie, Panie, jakżeś niepojęty! * Jakież Twe prawa, jakiż rozkaz święty.
4. Messyasz przyszedł lud z piekła wybawić, * Przykład najświętszy Swem życiem zostawić: * O swoi, swoi, przyjąć Go nie chcieli: * Boskiego Syna do stajni wepchnęli.
5. Bydlęta parą Dziecię ogrzewają, * Zwierzęta nawet, żeś Bogiem poznają; * O zwierzę, zwierzę, mądrzejsze od ludzi: * Człowiek Boga nie zna, w zwierzu cześć się budzi.
6. Płacz Króla królów w stajni się rozlega, * Liczba pasterzy na ten głos się zbiega; * O biedni, biedni, jesteście wybrani, * Boście najpierwsi nieśli serca w dani.
7. Rodzice w smutku już szczęścia doznają, * Widząc pasterze jak hołdy składają: * O szczęście, szczęście, szczęście niepojęte, * Widzieć niemowlę, Dziecię Boskie święte.
8. Bo któż przypuszczał znać Boga w tym stanie, * W stajni, w żłóbeczku, ukrytego w sianie? * O siano, siano! Jakżeś godne chwały, * Kiedy unosisz skarb niebieski cały.
9. Myślano pewnie, że Bóg z Tronu Swego, * Dwornie zajedzie na pole grzesznego: * O Panie, Panie! Jakżeś zawiódł ludzi, * Których blask świata i pycha wciąż łudzi.
10. Sądzą, że matkę obierzesz w koronie, * Koronę świata wtłoczysz na Swe skronie, * O Boże, Boże, cóż się pokazało? * Bóstwo najwyższe na sianie leżało.