Parthenomelica (Wilno, 1613) (http://spiewnik.katolicy.net/index.php?topic=688.0)
PIENIE VI.
Przyszedł nam cżás chwalebny Adwentu Páńskiego,
Pożądány od Oycow Zakonu stárego:
Ktorzy czuiąc na sobie wielkie zniewolenie,
Prośili Bogá wszyscy o swe wybawienie.
Mieli bowiem od Bogá wiecżne obiecánie,
Ze miał świát wyswobodźić przez Syná zesłánie.
Z śmierci wiecżney y z śideł cżartá przewrotnego:
Ktory zwiodł zdradą w Raiu Adámá pierwszego.
Zá ich Cieszkim wzdychániem Pan Bog wszechmogący,
Zatrácenia ludzkiego bárzo litujący.
Skoro ten cżás y proroctw przyszło wypełnienie,
Zesłał Syná swoiego wszytkim ná zbáwienie.
Ktory będąc posłány od Oyca wiecżnego,
Chciáł śmierćią swą wybáwić cżłowieka grzesznego.
Y dla tego iák cżłowiek z Panny sie národźił,
Aby narod z przeklęctwá ludzki wyswobodźił.
Przeto, y my nabożnie ku niebu wzdycháiąc,
Spiewaymy dawną Pánu pieśń tę powtárzaiąc:
Ktorą będąc w otchłaniách Oycowie śpiewáli,
Gdy Mesyaszá z płácżem przyśćia pożądáli.
Spuśććie rosne niebiosa ku nam Zbáwićielá,
A źiemiá niech pokaże nam Odkupićielá:
Niechay obłoki dádzą rosę spráwiedliwą,
Ktora zgłádźić śmierc może y ćiemność strászliwą.
Pánu za przyśćie iego wszyscy podźiękuymy,
Jemu się korząc sercá násze ofiáruymy.
Chryste ktoryś swym przyśćiem racżył nas wybáwić:
Racż nas po śmierći wiecżnych rádości nábáwić.