1. Będę Cię wielbił, mój Panie,
Póki mnie na świecie stanie;
Boś mnie w przygodzie ratował,
I śmiechów ludzkich uchował.
2. Panie, wołałem ku Tobie,
A Tyś mnie wsparł w mej chorobie;
Dodałeś mi Swej pomocy,
Żem wiecznej nie ujrzał nocy.
3. Użyłeś zwykłej litości,
Płacz obróciłeś w radości;
Wór ze mnie zdjąłeś żałobny,
A płaszcz włożyłeś ozdobny.
4. Przeto Cię wesoła wszędzie
Lutnia ma uwielbiać będzie.
Twa chwała, o wieczny Panie,
W mych ustach już nie ustanie
słowa. Jan Kochanowski
muz. Mikołaj Gomółka
XVI w. (Mioduszewski)
Jest to Psalm 30(29), tekst pieśni oparty jest na tłumaczeniu Jana Kochanowskiego, ale redaktorzy różnych śpiewników wprowadzali swoje poprawki. Pełny tekst w oryginalnej wersji znajdziemy tutaj (http://spiewnik.katolicy.net/psalterz_tradycyjny/psalm_30_29_exaltabo_te_domino_quoniam_suscepisti_me-t294.0.html). Zachęcam do śpiewania tej pieśni z oryginalnym tekstem Kochanowskiego. Poprawki po prostu psują tekst, nie są niczym uzasadnione.
Melodia, jaką do tej pieśni podaje Mioduszewski, a po nim z niewielkimi zmianami Siedlecki, nie jest autorstwa Mikołaja Gomółki. Znajdujemy ją jako Cantus dwugłosowego opracowania psalmów w kancjonale z 1670 r. wydanym w Brzegu pod tytułem "Pieśni co przednieysze z Kancyonała Wielkiego Toruńskiego ... (http://spiewnik.katolicy.net/nasze_spiewniki_i_inne_zrodla_piesni/piesni_co_przednieysze_z_kancyonala_wielkiego_torunskiego_brzeg_1670-t2550.0.html)". Autor muzyki podpisał się inicjałami I.R. Poniżej nuty z tego kancjonału (widoczne po zalogowaniu):