T. Kiewicz, Kancyonał, czyli śpiewnik dla młodzieży, 1901 r., pieśń nr 49.
1. Jezus przeszedł smutne drogi * Przez śmierć nędzną w lepsze życie, * Szedł przed nami jak Wódz srogi, * By nas wywiódł należycie; * Mężnie bronił dobro czyje, * Szczęście dla nas, Jezus żyje!
2. Wieczna cząstka Jego z chwałą * W owym lepszym życia stanie * Szczęśliwość jest wiecznie trwałą, * Którąś Mu dał, wieczny Panie! * Używa on swobód cnoty, * Nie zna nigdy, co kłopoty.
3. Wiecznej cięży karze dusza, * Lubo nas śmierć gnębi śmiało; * Wieczny duch, co w nas porusza, * W grób się wali tylko ciało; * Na zepsucie się po trochu * Idzie w ziemię proch do prochu.
4. Tobie, Ojcze, w mej chorobie, * Poświęcić się wdzięczny muszę; * Niech me ciało spocznie w grobie, * Ty do Siebie wzniesiesz duszę; * Kędy same dźwięków pienia * Rozlegają się wielbienia.
Melodia według tego samego źródła, co tekst powyżej:
z harmonizacją:
za Śpiewnikiem Pelpińskim - Melodie do zbioru pieśni nabożnych katolickich