Prastary tekst hymnu
Salutis humanae sator na Wniebowstąpienie Pańskie. Inne polskie tłumaczenia tego hymnu to:
- Jezu, ludzi Zbawicielu (w m.in. Śpiewniku Siedleckiego, 1928 r.)
- Dawco życia i Zbawienie (http://spiewnik.katolicy.net/index.php?topic=1757.0) (prawdopodobnie w Śpiewniku Pelpińskim (http://spiewnik.katolicy.net/nasze_spiewniki_i_inne_zrodla_piesni/spiewnik_pelplinski_vel_keller-t2605.0.html), niestety nie dysponuję takowym) [rzeczywiście, jest w tym śpiewniku - przyp. knrdsk1]
T: Kancyonał i książka modlitewna, 1865 r., s. 536.
Hymn nieszporny św. Ambrożego
[/b]
1. Jezu, nasze Odkupienie, * I kochanie i pragnienie, * Boże, stworzycielu świata, * Człowiecze w ostatnie lata.
2. Jakież to raczenie było * Twoje, co grzech nasz zniosło? * Raczyłeś krzyż srogi podjąć, * Raczyłeś nas śmierci odjąć.
3. Przeniknąłeś czartów grody, * Dla więźniów świętych swobody, * A dostawszy plonu cnego, * Posiadłeś tron Ojca Twego.
4. Taż łaska niech Cię nawiedzie, * Byś myślał o naszej biedzie! * Grzechy nasze odpuszczając, * Swą nas twarzą nasycając.
5. Więc się w Tobie niech kochamy, * Gdyż Cię odpłatą mieć mamy, * Tobie nasza wszystkich chwała, * Na wieki niech będzie trwała.
Przekład Dawco życia i Zbawienie (http://spiewnik.katolicy.net/index.php?topic=1757.0) już zamieściłem :-)
Ten sam tekst znajdujemy w Śpiewniczku Siedleckiego z 1918 r. z drobną różnicą w zwrotce drugiej ("zniszczyło" zamiast: "zniosło"). Podana jest także melodia:
T: ks. J. Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami, 1918 r., s. 520.
M: Idzie, idzie Bóg prawdziwy
1. Jezu, nasze Odkupienie, * I kochanie i pragnienie, * Boże, Stworzycielu świata, * Człowiecze w ostatnie lata.
2. Jakież to raczenie było * Twoje, co grzech nasz zniszczyło? * Raczyłeś krzyż srogi podjąć, * Raczyłeś nas śmierci odjąć.
3. Przeniknąłeś czartów grody, * Dla więźniów świętych swobody, * A dostawszy plonu cnego, * Posiadłeś tron Ojca Twego.
4. Taż łaska niech Cię nawiedzie, * Byś myślał o naszej biedzie! * Grzechy nasze odpuszczając, * Swą nas twarzą nasycając.
5. Więc się w Tobie niech kochamy, * Gdyż Cię odpłatą mieć mamy, * Tobie nasza wszystkich chwała, * Na wieki niech będzie trwała.
I jeszcze wersja wyjściowa, tj. tłumaczenie ks. S. Grochowskiego (Himny, prozy i cantica kościelne, 1599 r.):
1. Jezu, nasze odkupienie, * I kochanie i pragnienie, * Boże, stworzycielu świata, * Człowiecze w ostatnie lata.
2. Jakie to raczenie było * Twoje, co grzech nasz nosiło? * Raczyłeś krzyż srogi podjąć, * Raczyłeś nas śmierci odjąć.
3. Przeniknąłeś czarcie grody, * Dla więźniów onych swobody, * A dostawszy plonu cnego, * Szedłeś na tron Ojca twego.
4. Taż łaska niech Cię nawiedzie, * Byś myślał o naszej biedzie, * Grzechy nasze odpuszczając, * Twarzą swą nas nasycając.
5. Więc się w Tobie niech kochamy, * Gdyż Cię odpłatą mieć mamy, * W Tobie nasza bądź pochwała, * I chluba na wieki trwała.