Daj nam Chryste wspomożenie, * Daj boleści wysławienie, * Panny Maryi Matki Twej.
Która w on czas boleść miała, * Kiedy na Cię poglądała, * Na krzyżu zawieszonego.
Stała Matka Boleściwa, * Pod krzyżem bardzo smutliwa, * Na którym jej Syn wisiał.
Stojąc k'niemu wzniosła oczy, * Żądając z nieba pomocy, * Boga Ojca niebieskiego.
Mówiąc: mój Synu najmilszy, * Me smutne serce pocieszy, * Przemów słowo łagodliwe.
Słyszę iże z łotrem gadasz, * A na mnie nic nie pamiętasz, * Któram Ciebie porodziła.
Weźrzyj na moje ubóstwo, * Udręczenie i sieroctwo, Które mnie zewsząd nachodzi.
Potem do Syna wołała, * Narzekający wzdychała, * Żądający pocieszenia.
Przemów, przemów słowo do mnie, * Aże mnie boleść ominie, * Którą jestem napełniona.
Pan Jezus na krzyżu wisząc, * Na boleść Swej Matki patrząc, * A sam też nie mniejszą cierpiąc;
Nie rzekł do Niej ani Panno, Bo temu czasu nie było, * Łagodnego rozmowienia.
Ale rzekł Jej jako srogo, * Nade wszystko przykre słowo: * Niewiasto, oto Syn Tobie.
Potem rzekł do Zwolennika, * Do swojego miłośnika: * Janie, oto Matka Twoja.
Na pół już wszystka umarła, * Zemdlawszy na ziemię padła, * Od smutku bardzo wielkiego.
Przez Twe Chryste umęczenie, * Daj nam grzechów odpuszczenie, * A potem duszne zbawienie,
Z Tobą wieczne królowanie.
Amen.
Melodja w Śpiewniku Krakowskim str. 443.
Nuty wg Mioduszewskiego:
1. Daj nam Chryste wspomożenie, – Daj boleści wysławienie Panny Maryi, Matki Twéj.
2. Która wónczas boleść miała, – Kiedy na Cię poglądała, na krzyżu zawieszonego.
3. Stała Matka boleściwa, – Pod krzyżem bardzo smutliwa, na którym Jéj Syn wisiał.
4. Stojąc, k' niemu wzniosła oczy, – Żądając z Nieba pomocy: Boga Ojca niebieskiego.
5. Mówiąc, mój Synu najmilszy, – Me smutne serce pocieszy; przemów słowo łagodliwe.
6. Słyszę i że z łotrem gadasz, – A na mnie nie pamiętasz, któram Ciebie porodziła.
7. Wejrzyj na moje ubóstwo, – Udręczenie i sieroctwo, które zewsząd nadchodzi.
8. Potém do Syna wołała, – l narzekając, wzdychała, żądając pocieszenia!
9. Przemów, przemów słowo do mnie, – Aże mnie boleść ominie, którą jestem ! napełniona. [sic!]
10. Pan Jezus na krzyżu wisząc, – Na boleść Swéj Matki patrząc, – A sam też nie mniejszą cierpiąc.
11. Nie rzekł do Niéj ani Panno, – Bo temu czasu nie było łagodnego rozmówienia.
12. Ale Jéj rzekł, jako srogo – Nadewszystko przykre słowo: Niewiasto, oto Syn Twój!
13. Potém rzekł do zwolennika, – Do swojego miłośnika: Janie, oto Matka Twoja.
14. Na poły wszystka umarła, – Zemdlawszy, na ziemię padła od smutku bardzo wielkiego.
15. Przez Twe, Chryste, umęczenie, – Daj nam grzechów odpuszczenie,
– A potém duszne zbawienie, – Z Tobą wieczne królowanie, Amen.
Teofil Klonowski: ,,Szczeble do nieba", Poznań 1867 (http://spiewnik.katolicy.net/index.php/topic,3994.0.html), t.I, str. 235, pieśń 130.
W załączniku melodia z Klonowskiego (http://spiewnik.katolicy.net/index.php/topic,3994.0.html), MIDI, nuty PDF i MuseScore (https://musescore.org/pl) spakowane w archiwum ZIP.
"Praez" Twe Chryste umęczenie
Przez
Pan Jezus na krzyżu wisząc, * Na boleść Swej Matki "pztrząc"
patrząc
Cytat: czytane w 25-09-2022, 14:17:57
"Praez" Twe Chryste umęczenie
Przez
Poprawione, dzięki!
Cytat: czytane w 25-09-2022, 14:18:28
Pan Jezus na krzyżu wisząc, * Na boleść Swej Matki "pztrząc"
patrząc
także poprawione, dziękujemy za czujność! 8)
Czuj!