Dziecię prędkoś zakończyło * Bieg żywota twego;* Zaledwoś się narodziło,
Do grobu ciemnego * Rodzice cię wysyłają, * Serca ich się z żalu krają.
W tobie ufność pokładali, * Że ich będziesz wspierać * W starości ich, rokowali
Wprzód sobie umierać; * Mylna nadzieja! przed niemi * Spiesz di tej matki ziemi.
Stąd dusz twoja szczęśliwa, * Że się pospieszyła, * Tam gdzie szczęście przemieszkiwa,
Nim złego użyła, * Nim niewinność utraciła, * Z Bogiem się swoim złączyła.
Rodzice, ukójcie żale, * Nie umarło dziecię, * Zamieszkało raczej w chwale,
I wy tam będziecie; * Lecz by odzierzyć nieba * Cnotliwie tu żyć potrzeba.
Śpiewnik Kościelny, Poznań 1894 r.
Wyd. Trzecie, Nakładem Księgarni Katolickiej.