T: Kancyonał i książka modlitewna na cały rok, 1865 r., s. 539.
M: Już słońce schodzi ogniste
1. O Trójco wielka światłości, * I najcelniejsza jedności! * Już słońce wschodzi ogniste, * Racz wlać jasność w serca czyste.
2. Ku Tobie rano z pieśniami, * A wieczór idziem z prośbami, * Daj, by pokłon nasz i chwała, * I w niebie nie ustawała.
3. Chwała Ojcu niebieskiemu, * I Synowi jedynemu, * Który z Duchem Świętym wiecznie * Jeden króluje społecznie.
To tłumaczenie ks. S. Grochowskiego z Himny, prozy i cantica kościelne, 1599 (http://spiewnik.katolicy.net/nasze_spiewniki_i_inne_zrodla_piesni/himny_prozy_i_cantica_koscielne_ks_stanislaw_grochowski-t1425.0.html), choć z pewnymi zmianami. Daję więc oryginalne tłumaczenie poniżej:
O Trójco, wielka światłości,
I najcelniejsza jedności,
Już słońce schodzi ogniste,
Racz wlać jasność w serca czyste.
Ku Tobie rano z himnami
A wieczór idziem z prośbami,
Zdarz być pokłon nasz i chwała
I w niebie nie ustawała.
Chwała Ojcu niebieskiemu,
I Synowi jedynemu,
Który z Duchem Świętym wiecznie
Jeden króluje społecznie.
Z istotnych różnic: w trzecim wierszu pierwszej zwrotki "słońce schodzi" a nie "wschodzi" wszak "recedit". Oczywiście nie jest to tłumaczenie Iam sol recedit (przerobionej wersji hymnu, po reformie Urbana VIII), a wersji oryginalnej O lux beata Trinitas. Poprawiam więc tytuł wątku. Ks. S. Grochowski nie mógł przetłumaczyć urbanowej wersji hymnu, gdyż zmarł zanim się ona pojawiła.
Zacytowany Kancyonał cieszyński zamieszcza łaciński tytuł "Jam sol recedit" nad tekstem "O Trójco wielka światłości". Podejrzewam, że zamieszczono po prostu pradawny (1599), utrwalony przekład, dając jednocześnie łaciński tytuł ówcześnie (1865) obowiązujący.