Opuszczam matkę, ojca mego, * Którzy mnie na świat spłodzili,
Idę do Ojca niebieskiego, * Niepłaczcież rodzice mili,
Nie smućcie się, nie frasujcie, * Owszem się ze mną radujcie.
Dziedziczę już owe radości, * Których język nie określi,
Cieszę się z onej szczęśliwości, * Która nie postała w myśli,
Której oko nie widziało, * Ucho ludzkie nie słyszało.
Nie słychać o żadnej potrzebie, * O smutku, płaczu boleści,
Choroby, śmierci nie masz w niebie, * Tam się sama radość mieści
Która nigdy nie ustanie, * Z której się cieszą Niebianie.
Szczęśliwy, kto ją dziedziczy, * Tej wam, rodzice kochani!
Dziecię wasze serdecznie życzy, * Tego żądają Wybrani,
By wszyscy ludzie spółecznie, * W niebie królowali wiecznie.
Niech to będzie wasze staranie, * Aż do zgonu waszego
Zachować Boskie przykazanie, * Wiernie czynić wolę Jego;
Ta jest droga, którą trzeba * Wchodzić na żywot do nieba.
Dostateczny Śpiewnik Kościelny i Domowy.
Wydanie siódme, 1892.
Nuty.