O prześliczny mój Malutki, niezrównane Dziecię!
Szczęsny, kto mógł Tobie w żłóbku oddać czołobicie,
Nóżki, rączki ucałować, z łez otrzeć oczęta,
Pieścić Ciebie, pielęgnować, o Dziecino święta.
O i czemuż mi nie dano bawić Go, rozśmieszać!
Gdy zakwili, z Jego łzami moje łzy pomieszać;
Lub rozgrzewać zziębłe rączki czułemi uściski,
Czuwać we dnie, czuwać w nocy u Jego kołyski?
Szczęsny taki, coby wtedy wraz z Najświętszą Panną
Pełnił koło Dzieciąteczka służbę nieustanną
I od Matki pozwolenie dostał, choć nie godzien,
Rączki Syna Najświętszego ucałować codzień.
Ochoczobym wodę nosił na barkach studzianą
Malutkiemu na kąpiołkę co wieczór i rano
I, Najświętszą wyręczając Pannę w jej kłopocie,
Prałbym święte pieluszeczki i wieszał na płocie.
za:Pieśni Bożego Narodzenia Kolendy kościelne Ks. Wł. Smolarkiewicz 1930r