T: Zupełny śpiewnik i książka do nabożeństwa, 1898 r., pieśń nr 238.
1. Wszechmogący, dobry Panie * O, jak jawne Twe kochanie * Człowieka, stworzenia Swego, * Łaski Twojej niewdzięcznego.
2. Stworzyłeś go tak nadobnym, * Twarzy Twej świętej podobnym; * Wszystkoś, coś na świecie sprawił, * Pod władzęś człowieka stawił.
3. Lecz stał Ci się nieposłusznym, * Gardząc przykazaniem słusznem, * Skąd zasłużył potępienie, * Niewdzięczne łask Twych stworzenie.
4. Wszakżeś Ty, Pan miłosierny, * By nie zginął człek mizerny, * Przyrzekłeś mu odkupienie * Przez Syna Twego wcielenie.
5. Gdy przyszedł czas Twej litości, * Dałeś Anioła jasności, * Żeby Maryi objawił, * Co w niej Bóg Duch święty sprawił.
6. Że miała porodzić Syna, * Przez którego grzechów wina, * Ma być męką wypłacona, * Dusza ludzka odkupiona.
7. Więc przyszedł Syn na świat Boski, * Cierpiał smutek, wszelkie troski; * Jeszcze Mu się mało zdało, * Wydał na krzyż Swoje Ciało.
8. Szósty dzień przed Wielkanocą, * Kiedy wjeżdżał dziwną mocą * Do Jerozolimskiej bramy, * Wyszły Mu dziatki z palmami.
9. Wdzięczne Mu głosy śpiewały, * Królem Go swym wyznawały: * Witaj, Zbawicielu świata, * Przez długie czekany lata!
10. O, jak prędko jest odmiana * W ludzkiem afekcie do Pana! * Bo po krótkim potem czasie * Ciągną do miasta w hałasie.
11. A jak łotra związanego * Prowadzą Syna Bożego * I niesławą ohydzają, * Zdrajco, łotrze nań wołają.
Spiewnik Pelpliński
c.d.