X.M.M.Mioduszewski (http://spiewnik.katolicy.net/index.php/topic,353.0.html)
Zbawco coś uczył w mądrości,
Drogi do doskonałości,
I sam jej się stałeś wzorem,
Święci idą twoim torem.
Opuszczają ziemskie mienia,
Bo im nie dość do zbawienia,
Pełnić przykazania dane,
Pełnią i rady wskazane.
Między temi jest Jan święty,
Miłością twoją przejęty,
Co opuścił świat dla ciebie,
Aby cię posiadał w niebie.
Oddał się na żywot ścisły,
Trapiąc ciało, martwiąc zmysły,
Według reguły świętego,
Franciszka Serafickiego.
Nam co wśród świata żyjemy,
I rad twoich nie pełniemy,
Daj przynajmniej przykazania,
Wiernie pełnić do skonania.
Wzbudzaj w nas do cnot ochotę,
Potrzebę zamień nam w cnotę,
Byśmy zdarzone przykrości,
Ponosili w cierpliwości.