Pozdrawiam cię, Panno święta,
W miłość Boską niepojęta,
Po chrzcie w cnoty ozdobiona,
Wiecznie Bogu poślubiona.
Barbaro, kwiecie czystości,
Ślicznaś nad miesiąc w jasności,
Wszelkiej zmazy niewiadoma,
Łaską Boską utwierdzona.
Wieleś krzyżów wycierpiała,
Koroneś w tem odbrała,
W nieboś się wysoko wzbiła,
Jezusowi pokłoniła.
Który cię chętnie przyjmuje,
Chwałą w niebie koronuje;
Biegasz za Barankiem mile,
Śpiewasz wiecznie trawiąc chwile.
Więc, Barbaro, cię prosiemy,
Niech w łasce Bożej pomrzemy,
Uproś pokutę prawdziwą
Bądź Patronką miłościwą.
O perło drogo kupiona,
W koronę Pańską wsadzona,
Spraw nam szczęsny kres żywota,
Potem otwórz rajskie wrota. Amen.
Pelplin, 1871. Nr. 788