T.: W. Bełza
M.: O. M. Żukowski
1. Pokłon Ci w sercu i wierze
Bogarodzico Dziewica,
Co jak ci barscy rycerze
Szablą zorane masz lica!
2. W zwierciadle też ich pancerzy
Twarz Twoja śniada odbija,
Twe imię hasłem rycerzy,
Bogarodzica Maryja!
3. Czyż raz pod płaszcz Swój z purpury,
Sługi chroniłaś Swe wierne?
Z bram Wilna i Jasnej Góry
Twe lico lśni miłosierne.
4. Tyś ziemi naszej Królową,
Potężną Polski strażnicą;
W Tobie Wcielenia jest Słowo,
Bogarodzico Dziewico!
5. Zaledwie z dziejów potopu
Polska podniosła się nawa,
W triumfie do niebios stropu
Biła Maryjo Twa sława.
6. Na skrzydłach wiatrów niesiona
Szła pieśń nad polską ziemicą:
Maryjo! Matko zwolona,
Bogarodzico Dziewico!
7. A potem księżyc dwurogi
Tobie, Maryjo, na starcie
Rzuciła Polska pod nogi,
Byś dla stóp miała oparcie.
8. I błysłaś Gwiazdo Zaranna
Nad minaretów iglicą,
Hosanna Tobie! Hosanna,
Bogarodzico Dziewico!
9. Dziś z wyżyn Twoich ołtarzy
Spójrz Matko na nasze rany,
Na łzy tych licznych nędzarzy,
Na lud ten Tobie poddany!
10. Wszak chram Twój – to Polska cała;
Pierś ludu to Twa stolica,
Niepokalana i biała,
Bogarodzica Dziewica!
za: Władysław Bełza, Bogurodzica, [w:] Otton Mieczysław Żukowski, Pieśni Marjańskie, Zeszyt 1, post 1933, s. 12.
Melodya: