Te dicimus praeconio,
Intacta Mater Numinis,
Nostris benigna laudibus
Tuam repende gratiam.
Sontes Adami posteri
Infecta proles gignimur;
Labis paternae nescia
Tu sola, Virgo, crederis.
Caput draconis invidi
Tu conteris vestigio,
Et sola gloriam refers
Intaminatae originis.
O gentis humanae decus
Qui tollis Hevae opprobrium,
Tu nos tuere supplices,
Tu nos labantes erige.
Serpentis antiqui potens
Astus retunde et impetus,
Ut caelitum perennibus
Per te fruamur gaudiis.
Jesu, tibi sit gloria
Qui natus es de Virgine,
Cum Patre, et almo Spirtu
In sempiterna saecula.
za: Breviarium Romanum, In Apparitione Beatae Mariae Virginis Immaculatae.
Ku Twojej głosim pieśń sławie,
O Matko Boga bez skazy,
Racz, prosim, przyjąć łaskawie
Pochwalnych pieni wyrazy!
Grzesznego ojca Adama
Skalane rodzim się syny:
Jak wierzym, Panno, Tyś sama
Bez pierworodnej jest winy.
Ty ścierasz nogą łeb smoka,
Co na Cię czyhał zawzięcie,
Dar wielki biorąc zwysoka:
Niepokalane Poczęcie.
O chlubo nasza prawdziwa.
Co hańbę zmywasz nam Ewy,
Słysz prośbę, która Cię wzywa,
Przed Boga zakryj nas gniewy!
Starego węża jad stary
Zdepcz możną stopą na nowo
I lud swój w szczęście bez miary
Wwiedź błoga niebian Królowo!
Niech Tobie Jezu, cześć będzie,
Co z czystej rodzisz się Panny
I Ojcu z Duchem niech wszędzie
Brzmi chwały hymn nieustanny!
Amen.
za: x. T. Karyłowski, Tu [sic!] dicimus praeconio, [w:] Idem, Hymny kościelne, Kraków 1932, s. 158.