1. Była święta Dorota
pobożnego żywota.
2. Król się mocny dowiedział,
zaraz do nij listy pisał.
3. Chces ty Doroto moją być,
cały kraj ci będzie słuzyć.
4. A czarowniku czarowny,
miałześ takie słowa mówić,
ze ja twoją miłą miała być.
5. A mam ci ja miłego
Boga w Trójcy jedynego.
6. A król się też rozgniewał,
świętą Dorotę do więźni dał.
7. Sam na wojnę pojechał,
w siódmym roku przyjechał.
8. Otwórzcie mi do więźni wrota,
cy żyje moja Dorota.
9. Ej żyje królu, żyje,
nic nie je, nic nie pije.
10. A celadzi niewierne,
cemuz mi nie powiecie?
a wy Dorotę żywicie.
11. A zywi-ć ją insy król miły,
sam Bóg w Trójcy jedyny.
12. Kazał skła, cierzni, natłuc,
świętej Dorocie po tem pójść.
13. Święta Dorota po skle sła,
z jej świętych nóg krew ciekła.
14. Kazał i ogień nałożyć;
kociół ojelu nastawić,
świętą Dorotę w nim smazyć.
15. Święta Dorota się smażyła,
jesce ładniejsa niz była.
16. A czarownica czarowna,
ze ci nimogę poradzić,
zebym cię móg z tego świata zgładzić.
17. Podajcież mi ostre miece,
co tej Dorocie głowę zsiecę.
18. Ścinaj mistrzu albo dręc,
jak sam rozumies tak mię męc.
19. Jesce Dorota nie ścięta
a juz w niebiosy wzięta.
Oskar Kolberg, Mazowsze t.3 s.342