Ucichła radość, znikło wesele (Pieśń na pogrzebie księdza)

[marian7]

Ucichła radość, znikło wesele, * Sam smutek tylko panuje,
Wszystko ponure, płacze nas wiele, * Płacze z nas każdy, co czuje.

Oto na marach leży złożony * Ten, co nas utwierdzał w cnocie,
Mistrz ukochany, mistrz od nas czczony, * W Boskiej niezgięty robocie.

Pilnie i wiernie on we winnicy * Chrystusa Pana pracował,
Niezmordowany, nie jak najemnicy, Zbawienie ludzi sprawował.

Śmierci okrutna! życia tyranie! * Czemuż nam ojca zabierasz?
Czemu z ozdoby w duchownym stanie * Kościół nasz święty obdzierasz?

Płaczcie go, starcy! płaczcie go, młodzi! * Płaczcie, owieczki! pasterza;
Nad jego stratą płakać się godzi, * Co mu się w życiu dowierza.

Niech ci Bóg hojnie, pasterzu drogi! * Twe prace w niebie nadgrodzi;
Nasz odniesiony pożytek mnogi * Ziemskie przykrości osłodzi.

Boże przedwieczny! Ojcze litości! * Przez Świętych Twoich zasługi
Prosim Cię, odpuść mu ułomności. * Odpuść mu winy i długi!

Dostateczny Śpiewnik Kościelny i Domowy.
Wydanie siódme, 1892.