Posłał do cnej Panny z duchów nieprostego

[Rorantysta]

wg: Ks. Stanisław Grochowski, Himny, prozy i cantica kościelne, 1599
(tłumaczenie przeznaczone do śpiewania na oryginalną melodię gregoriańską - patrz Mittit ad Virginem (Proza [sekwencja] Adwentowa) [nuty])

Proza starodawna roratna.
Mittit ad Virginem

Posłał do cnej Panny z duchów nieprostego,
Ale możność swoję, archanioła swego,
     Miłośnik człowieczy.
Takiego raczył dać posła w naszej sprawie,
By wszystkiej uczynił naturze bezprawie,
     W dziewiczym rodzeniu.
Naturę przemaga wcielony król chwały,
Rząd czyni, panuje, a grzech zastarzały
     Z gruntu wykorzenia.
Upadkiem niech skarze huczno szumne głowy,
Hardym karki złomi, nad pychą surowy,
     Pan wielmożny w boju.
Swieckiego tyrana sam zrazi stolicę,
W uczestnictwo przyjmie najmilszą rodzicę
     Ojcowskiego państwa.
Wychodź posłańcze, praw coś przyniósł nowego,
Zdejmij już zasłonę zakonu dawnego,
     Władzą swą poselską.
Przystąp, sprawuj co masz, rzecz Pannie: Bądź zdrowa,
Pełnaś łaski, z Tobą Pan, krwi Dawidowa.
     Mów jej: Nie trwóż sobą.
Panno przyjmij z nieba skarb sobie zwierzony,
Przy którym czystości klejnot poślubiony
     Tem snadniej zachowasz.
Przyjmij poselstwo Panna, jak się godzi,
Za wiarę brzemienna, Syna na świat rodzi,
     Syna przedziwnego,
Który o biednym przemyśla człowieku,
Bóg możny i Ojciec idącego wieku,
     Wieczny pokój czyniąc.
Tenże nam niech rządzi od grzechów powstanie,
Odpuściwszy błędy daruje mieszkanie,
     Gdzie sam wiecznie żyje. Amen.