Antoni Padewski, św.: Tryumfuj niebo z gościa tak zacnego [nuty]

[Mira]

1. Tryumfuj niebo, z gościa tak zacnego, * Że w poczet Świętych liczysz Antoniego. * Po wszystkim świecie niech słynie nowina, * Ii grzesznym dana pociecha jedyna.
2. Piastunie wdzięczny Jezusa miłego, * Śliczny kwiateczku ogrodu rajskiego. * Po wszystkie wieki i w najdalsze strony, * Antoni święty, bądź błogosławiony.
3. Ozdobą swoją hiszpańskie narody, * Patronem wszyscy, gdy doznają szkody,* Uznają Ciebie i w każdej potrzebie * Za Cudotwórcę poczytują w niebie.
4. Żaden nie bywa w potrzebie wzgardzony, * Kto tylko kładzie nadzieję w Antonim; * Niemocny, ślepy, niemy, trędowaty * Z weselem biorą zdrowie bez zapłaty.
5. Utrapionemuś pocieszyciel stały * I tonącemu port jest poufały, * Poganin śmiało, jak do sprawcy swego, * Idzie żądając łaski Antoniego.
6. Choroby ciężkie przez Cię ustępują, * Niesnaski koniec w jedności znajdują.* Padwa niech zezna z obywatelami * Sławna bez końca takimi cudami.
7. W okowach więźnie i co desperują, * Starzy i młodzi, wszyscy pomoc czują; * Rzeczy stracone Ty ludziom znajdujesz, * Osobie żadnej nigdy nie brakujesz.
8.   Umarli wstają na głos Antoniego, * Bogacz łakomy z ognie piekielnego * Odpowiedź daje, o jak wielkie cudo! * Kaj że się, wstydź, światowa obłudo!
9. Włoskie krainy i przyległe księstwa * Mają przez Ciebie pokój i zwycięstwa; * I nasza strona o to suplikuje, * Gdy Cię gotowym Patronem znajduje.

[knrdsk1]

Melodia wg X.M.M.Mioduszewskiego