Kazimierz, św.: Przezacny święty Patronie

[marian7]

Przezacny, święty Patronie,
Polskich dzieci Opiekunie!
Witaj święty Kazimierzu,
Ty niebieski rycerzu!
  Ciebie Polska urodziła,
  Chlebem swoim wykarmiła,
  Dała Ci swoje cnoty,
  Te najdroższe klejnoty.
Z Jagiellonów ród Twój płynie,
Których imię w Polsce słynie;
Tyś ozdobą ich rodu
I Polskiego narodu.
  Pogardziłeś dostatkami,
  Dworem, państwem i zbytkami,
  Żyłeś w świętej prostocie
  W całym Twoim żywocie.
Byłeś ojcem dla ubogich,
Kmiotków, sierót i wdów mnogich;
Oni przez Cię zbawieni
I w niebie umieszczeni
  Życie Twe było bez skazy,
  Bez występku i bez zmazy,
  I tak piękne, tak czyste,
  Jak to niebo gwiaździste.
Módl się do Boga za nami,
Twymi grzesznymi ziomkami;
Podaj nam Twoją rękę
I skróć niedoli mękę.
  Wstaw się i do Bożej Matki,
  Za nas wszystkich, Polski dziatki,
  Boś Ty Ją czcił w pokorze,
  A Ona nam pomoże.

Śpiewnik X. Walczyńskiego
Za Śpiewnikiem XX Misyonarzy w Krakowie 1916 r.