Chwal Syjonie Zbawcę swego (Lauda, Sion, Salvatorem)

[tomas_wawa]

Wersja prozy Lauda Sion według ks. F. X. Głodkiewicza:

Chwal Syonie Zbawcę swego

T: ks. F. X. Głodkiewicz, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 142-145.

Lauda Sion Salvatorem
1. Chwal Syonie Zbawcę swego, * Wodza, Pasterza dobrego, * Chwal pieniami świętemi, * Ile zdołasz każdą chwilą, * Piersi twoje niech się silą, * Pochwałami Pańskiemi.
2. Chwały pochop osobliwy, * Chleb żywiący i sam żywy, * Dzisiaj jest do sławienia; * Który przy świętej wieczerze, * Za pokarm dwunastu bierze, * Uczniów, bez powątpienia.
3. Bądź zupełna czci, bądź brzmiąca, * Bądź rozkoszna, bądź zdobiąca, * Duszy uweselenie; * Bo dzisiaj dzień uroczysty, * W który bierze ten stół czysty * Pierwsze ustanowienie.
4. Na ten stół nowy Król stawa, * Nowa Pascha, nowe prawa, * Obrząd dawny skończony; * Przed nowością dawność znika, * Cień się przed prawdą umyka, * Mrok światłem rozpędzony.
5. Co w wieczerzy Chrystus sprawił, * To czynić rozkaz zostawił * Nam dla swojej pamięci; * Znając święte ustawienie, * Chleb i wino na zbawienie * W Hostyi nam się święci.
6. Jest to dogma chrześcijańskie: * Że chleb święty w Ciało Pańskie, * Wino się w Krew przemienia; * To rozumem żadną miara, * Nie pojmujesz, tylko wiarą, * Wbrew prawom przyrodzenia.
7. Pod różnemi postaciami, * W znakach tylko, nie rzeczami, * Wielki cud Pański macie; * Ciało karmi, Krew napawa, * Cały Chrystus w nich zostawa, * Choć rozłączysz postacie.
8. Ni biorący go ukroi, * Ani złamie, ani zdwoi, * W całości go pożywa; * Czy jeden, czy tysiąc bierze, * Ów i tamci w jednej mierze, * Nic Pana nie ubywa.
9. Biorą dobrzy, ladajacy, * W szczęściu jednak nie jednacy * Życia lub potępienia; * Złym jest śmiercią, dobrym życiem; * Uważ, choć równem zażyciem, * Jak są różne skończenia.
10. O złamanym Sakramencie * Niewątpliwe miej pojęcie, * Iż ułamka tylko wzięcie, * Daje ci go całego;* Nie jest tutaj rzecz złamana, * Tylko znaku jest przemiana; * Przeto rzecz i istność Pana * Nie zmniejszona dla tego.
Ecce Panis Angelorum
11. Oto chleb anielski żywy, * Nam pielgrzymom pożądliwy, * Synów Bożych chleb prawdziwy, * Nie ma być miotany psom. *
In figuris praesignatur
On w obrazach przedstawiany, * Ten Izak ofiarowany, * Ten Baranek pożywany, * Ta manna dana ojcom.
Bone Pastor, Panis vere
12. Cny Pasterzu, Chlebie prawy! * O Jezu, bądź nam łaskawy; * Ty nas paś, Ty nas miej w pieczy, * Ty nas domieść w samej rzeczy * Dóbr w królestwie żyjących. * Ty, któryś jest wszechmogący, * Tu śmiertelnych nas żywiący; * Tam nas u Twojego stołu * Współdziedzicami pospołu * Spraw w niebie królujących. * Amen. Alleluja.