Śpiew Kościelny - forum o tradycyjnych pieśniach kościelnych i chorale gregoriańskim

Melodya tutaj

Melodya tutaj

Melodya wg X.M.M.Mioduszewskiego

Melodia nr 2, wg X.M.M.Mioduszewskiego
(Z przydawaniem po pierwszych dwóch wierszach, Maryja!)

Melodia nr 1 wg X.M.M.Mioduszewskiego

Nuty do melodii wg X.M.M.Mioduszewskiego

Niestety, na dziś nie przychodzi mi żadna pieśń do głowy, któraby się tak kończyła. Także podana data (8 XI) nic mi nie podsuwa  :(
Może wypowiedzą się organiści? Chociaż oni żadko śpiewają więcej niż 2 zwrotki (chwała tym którzy walczą o obecność pozostałych!)

Śpiewnik Wrocławski 1865
PIEŚNI POGRZEBOWE
DLA DOROSŁYCH I W WIEKU
PIEŚŃ I.
Wyprowadzając ciało z domu.


Będą Pańskie wielmożności,
Chwalić podłe zmarłych kości;
    Panie słysz me modły w niebie,
    Przyjdzie wsze ciało do Ciebie.

Niech mnie Panie ręce Twoje,
Przyjmą w niebieskie pokoje;
    Od bramy piekła straszliwéj,
    Czarta mocy zapalczywéj.

Racz wyrwać duszę mą Panie,
Zwróć od niéj wieczne karanie;
    Wszelki duch niech Pana chwali,
    Na wieki i jeszcze daléj.

Święci Pańscy przybywajcie,
Aniołowie przyspieszajcie;
    Weźcie tę duszę do siebie,
    Stawcie ją przed Bogiem w niebie.

Wieczna Twoja światłość Panie,
Niech jéj świéci  nieustannie;
    Niech wieczny pokój dziedziczy,
    Patrząc na Twoje oblicze.

Który cię wezwał uprzejmie,
Chrystus niech cię duszo przyjmie:
    Niech cię w wiodą Aniołowie,
    Na łono Abrahamowe.

Wieczne racz dać spoczywanie,
Duszom zmarłych dobry Panie;
    Światłość niech im świéci wiecznie,
    Prosim Cię Boże serdecznie.

X.M.M.Mioduszewski
Dodatek III i ostatni do Śpiewnika Kościelnego

PIEŚNI
O ŚŚ. PAŃSKICH.
PIEŚŃ V.
O Ś. Jozafacie Biskupie i Męczenniku.
Cerkiewna.

Świętych cnot zbiorze, z cudów wielkich jawny,
W życiu, po śmierci więcej nad wiek sławny:
        O Jozafacie, 2. w męczeńskiej koronie,
        Ciebie wzywamy, 2.doznany Patronie.

Jutrzenne światło Rusi z Włodzimierza,
W dzień twych urodzin, jedność chce przymierza
        Między narody, 2. więc ci z krzyża jaśnie
        W dziecinne piersi 2. iskra padłszy gaśnie.

Że zaś ta iskra z obrazu ci dana,
Nie psuła szaty, za cud Boski miana:
        Z nią ty wraz rosłeś 2. gorliwą ochotą,
        Do Apostolskich 2. prac zebraną cnotą.

Dni twej młodości, usługa w świątyni,
Aniołem w chórze liczą Serafini:
        Postać cichości 2. z niewinnością razem,
        Znać dały żeś był 2. Chrystusa obrazem.

Zkąd twa najmilsza w kościele zabawa,
Zbrzydł świat, zysk, rozkosz, jak śmierci potrawa:
        Wieczność w głębinę 2. myśli twoje chwyta,
        Gdzież miłość Stwórcy 2. ustawicznie pyta

W jedności miłość, a ta jedność święta,
W Trójcy jest wieczna, w kościele zaczęta
        Od Apostolskich 2. czasów, w trzecim wieku,
        Jaśniała w wielkim 2. Bazylim człowieku.

On których ćmiła Schyzma kiedy dumna,
Z błędów wywodził jedności kolumna:
        On głową świata 2. uznał być Papieża,
        Jedną owczarnię 2. jednego pasterza.

Jedność dziedzicznie czczą Bazylijanie,
Zaczem Jozafat w tymże chce być stanie:
        Cały się udał 2. za Boskim promieniem,
        Aby ta jedność 2. dusz była zbawieniem.

Sam żył jak Anioł, prostaczków nauczał,
Jak służyć Bogu, grzesznikom dokuczał:
        Pokutującym 2. w postach dopomagał,
        I w całonocnych 2. psalmach Boga błagał.

Pracą się ręczną dla jałmużny bawił,
Lecz więcej czasu na modlitwie trawił:
        Pokornych usług 2. dał dowód codziennie,
        Mówił ostróżnie 2. a myślił zbawiennie.

Swarliwych godził, upornych przestrzegał,
A na ratunek chorych prędko biegał:
        Tak pragnął cierpieć, 2. że żyć bez cierpienia,
        Znał, że próżno się 2. spodziewać zbawienia.

Bo kto swe ciało zbyt w wygodach pieści,
Ten się z Chrystusem cierpiącym nie zmieści:
        Trzeźwość zaś świętą 2. tak statecznie chował,
        Że nie znał trunku 2. prócz gdyby chorował.

Modlitwa chlebem, łzy napojem były,
Te się za jedność dusz wiernych toczyły:
        Pięć słów nauczał 2. by w pytaniach miewać,
        Co wierzyć, czynić, 2. strzedz, bać się, spodziewać.

Zkąd każdy grzesznik z nadziei wyzuty,
Widząc go, słysząc, brał się do pokuty:
        Przezacna młodzież 2. to anielskie życie
        Widząc, jak sam Bóg 2. nadgradza obficie.

Jak pożyteczne ojczyznie te cnoty,
W usługach duszom, z nauk pokój złoty;
        Pod jego rządy 2. cisnęła się społem,
        Chcąc za tym ziemskim 2. dojść nieba aniołem.

Widziano bowiem między owym ludem,
Że wiara żywa jest prawdziwym cudem:
        Z niej wszystkie cnoty 2. heroiczne płyną,
        Ma serca w ręku, 2. cudów jest przyczyną.

Cuda są znaki dla zmysłów niewiernych,
W myśl trzeba Boskich oczu miłosiernych:
        Bo ludzkie oko 2. łatwo znak omyli,
        Lecz rozum nigdy 2. gdy go Bóg zasili.

Ztąd bardziej cnoty w Świętych poważano,
Niżeli znaków cudownych szukano:
        Za życia cnoty 2. a po śmierci cuda,
        Świadczą że w Świętych 2. nie żyła obłuda.

Wiara w gruntownem posłuszeństwie żyje,
Czynić i cierpieć, na głos skłaniać szyję:
        Wzajem posłusznym 2. Bóg posłusznym bywa,
        Gdy go w głębinie 2. pokory kto wzywa;

Z tą wiarą czyta każde Boskie słowo
Jozafat, wielbiąc nakłonioną głową:
        Mądrość zaś Boska 2. i bez ludzkiej sztuki,
        W skruszone serce 2. zlała swe nauki.

Lecz to cud większy że miłością dyszał,
Jezusa we śnie jak Symeon słyszał:
        Sam Bóg jest miłość 2. gdzie jego mieszkanie,
        Ach! jakiż tam cud 2. niełatwo się stanie.

Do każdej pracy poszczącym Anieli
Spieszą, a przy nim skrzydlastych widzieli,
        Kiedy ofiary 2. jaśniały w promieniach,
        Lub gdy się karał 2. za swój naród w cieniach.

Gdy w ludziach wiarę, żal za grzechy wzniecał,
Lutrów, kalwinów i schyzmę oświecał,
        Arcy-Biskupem 2. biała ruś go czyni,
        On do swej mitry 2. grób stawi w świątyni.

Chcąc by Ruś jedność wraz z Rzymskim kościołem
Zawarła wiecznie, on jej Apostołem:
        Już się do krwawej 2. gotuje ofiary,
        Chce pieczętować 2. życiem jedność wiary.

Jakoż w Witepsku po jutrzennym chorze,
Gdy krzyżem leżąc modlił się w swym dworze,
        Za lud zburzony 2. z płaczem miesza słowa,
        Od ojcobójców 2. rozcięta mu głowa.

Już jesteś po mszy w niedziele kapłanie,
Zwloką cię z szat twych, ściągną na skąpanie
        W głęboką dźwinę, 2. z kamieniem zanurzą,
        Słońce się przyćmi, 2. obłoki zachmurzą.

Kielich twój skończy jedności przymierze,
Wyskoczy z skrzyni, krwi twojej nabierze,
        Stanie ku niebu 2. i zaświadczy razem,
        Żeś był Chrystusa 2. prawdziwym obrazem.

Niebo ognistym słupem to wyjawi,
Gdzie się ta koncha Koncewicz nasz pławi:
        Że jego perła 2. nietylko w Syonie,
        Na wschód i zachód, 2. lecz gdzie słońce tonie.

Chwalebna będzie, dla jasności cudu,
Bóg cię do książąt wliczy swego ludu:
        Bóg serca królów 2. mieści w swojej dłoni,
        I do ubogich 2. kostek je nakłoni.

Tu już odpłata zaczęła się z nieba,
Bóg sypie dary jak komu potrzeba:
        Gdyż ledwo z rzeki 2. wydobyto ciało,
        Wraz mnóstwo cudów 2. tam się ukazało.

Tu ojcobójcy trwożą swoją duszą,
Łzy z oczu płyną, a serca się kruszą:
        On to Smotrycki 2. Melecy przywodzca,
        Który do buntów 2. dodał ludziom bodzca,

Płacze rzewliwie, prosi odpuszczenia,
A od Urbana prosi rozgrzeszenia.
        Urban najwyźszy 2. Pasterz cud wyznaje,
        Z śmiertelnej febry 2. gdy zdrowym zostaje.

Ze jedność sprawił a zdrowia użycza,
W katalóg świętych Urban go policza:
        Jozafat wtenczas 2. wszystkim w pomoc spieszy,
        Ślepych oświeca 2. zrozpaczałych cieszy.

Wtem chór panienek czyste gołębice,
We łzach przy grobie topią swe źrenice:
        Orszak młodzianów 2. wraz ziemskie aniołki,
        Spieszą do trumny 2. jak do ula pszczółki.

Jedni swe usta wlepią w święte dłonie,
Drudzy żyć pragną przy jego obronie:
        Sędziwi w latach 2. do nóg ścielą głowy,
        Ratuj Pasterzu, 2. temi jęczą słowy.

Grono kapłanów, cisną swe ramiona,
Pod świętą trumnę, tu nasza obrona:
        Zakon zaś woła: 2. o Wołyńska gwiazdo!
        Bazylijańskie 2. wspomnij na swe gniazdo.

Tobie kolumna nasza przyświecała
W życiu, po śmierci o tobie znać dała:
        Ruś, Litwa, Polska 2. z Rzymem stoją razem,
        Twoim się ciesząc 2. jedności obrazem.

Ciesz się zakonie tysiąc lat ubogi,
Dziś Sapiehowie noszą skarb twój drogi:
        Radziwiłowie 2. mile zdrowie łożą,
        Klejnoty tracą 2. a ten skarb uwożą.

Świat niegdyś schodził Radziwił sierota,
By świętą ziemię oglądała cnota:
        Teraz mu Jezus 2. Jozafata ziemię
        Oddał, zaszczycił 2. Radziwiłów plemię.

Ach jak szczęśliwaś ty książęca Biało!
Co Połock stracił, tobie się dostało:
        Doznajesz codzień 2. łask Boskich promyka,
        Kolumna twoja 2. nieba już dotyka.

Lecz znaj swe szczęście, a bój się odmiany,
Bo jak Chryzostom powrócił z Komany
        Nawet po śmierci, 2. do swojej stolice,
        Jozafat by snać 2. nie miał tej tęsknice.

Winszujmy świętym, czyńmy jak czynili,
Tak się im każdy i bogu przymili:
        Próżno kadzidło 2. przed ołtarzem palić,
        Kto nie chce czynić 2. co chce jawnie chwalić.

Ach Jozafacie! grzesznych nie wyklinasz,
Lecz o poprawę życia upominasz:
        Przed niedostępnym 2. Boga majestatem,
        Ratuj zbłąkanych 2. za przewrotnym światem.

Otwórz twe oczy, wejrzyj na sieroty,
Którzy chcą twojej naśladować cnoty:
        Podźwignij jedność, 2. uspokój narody,
        A rozróżnionych 2.  zgromadź do swej trzody.

Niech jedno wierząc, Amen mówim społem,
Jednemi usty, wraz z Rzymskim kościołem:
        Jednej owczarni, 2. pod jednym pasterzem,
        Niech łaskę, pokój, 2. zdrowie wszyscy bierzem.

Gdzie słońce wschodzi - greccy kantorzy we Wrocławiu!

Schola Gregoriana Silesiensis z wielką radością zawiadamia o kolejnym wydarzeniu w cyklu Zanurzeni w Tradycji - ed. 2007.

Dzięki współpracy z krakowskim wydawnictwem Homini odwiedzą Wrocław: protopsaltis cerkwi św. Ireny w Atenach, protopsaltis Patriarchatu Greckiego w Jerozolimie, pan Lykourgos Angelopoulos wraz ze swymi śpiewakami.

Goście z Grecji będą opowiadać o swojej pracy i chorale byzantyńskim, a także zaśpiewają koncert. Przy tej okazji zaprezentujemy najnowsze tłumaczenie książki Egona Wellesza Historia muzyki i hymnografii bizantyńskiej, którego autorami są Maciej Kaziński i Jan Olędzki.

Spotkanie rozpocznie się w czwartek 29 listopada 2007 r. o godz. 18.00 w Audytorium Ossolineum - Stara Plebania przy pl. Biskupa Nankiera 17 (Wrocław).

W piatek, 30 listopada 2007 r. o godz. 18.00 rozpoczniemy dwudniowe seminarium na temat chorału bizantyńskiego, które kontynuować będziemy w sobotę, 1 grudnia 2007 r. o godz. 10.00. Tego samego dnia o godz. 18.00 odbędzie się koncert chorału bizantyńskiego w cerkwii świętych Cyryla i Metodego na Piasku.

Projekt wspiera Jego Ekscelencja pan Pantelis Carcabassis, Ambasador Republiki Grecji w Polsce   

Projekt współfinansowany przez Samorząd Wrocławia.

Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Operacyjnego "Rozwój Inicjatyw Lokalnych" 

Dzięki, Rorantysto, za głos w dyskusji :-) Coś dawno Cię nie było, a tu psalmy łacińskie czekają na dokończenie ;) Pozdrawiam!

Ludzie nie śpiewają z mszałów, ludzie śpiewają po prostu. Nie wolno im w tym przeszkadzać. kto tak robi, niech potem nie narzeka że śpiew w kościołach zanika, bo sam się do tego przyczynia. Błędem jest próba zmieniania naturalnego śpiewu w wydumany. Eliminacja błędów - czy to oznacza eliminację ludzi którzy jeszcze chcą śpiewać? Mają pozostać sami "oświeceni" organiści?

Liturgia jest boska - to śliczne! rozumiem zatem, że kolega Jarek nie śpiewa w czasie liturgii, zostawiając to Bogu? Jeśli by śpiewał, rozumiałby o czym pisałem - o naturalnej potrzebie zaczerpnięcia oddechu w czasie dłuższego zdania. Nie zna też zapewne tak okropne nieidealnego chorału... Czyli, przepraszam, rozmowa z niewidomym o kolorach?

ad. 1 Hyacinthusie, czyżbym się mylił, ale wydaje mi się że przed Soborem Wat. II ludzie nie śpiewali Ojcze nasz?!

Ach, więc wydaje Ci się, że ludzie intelektualnie rozpracowują każde
śpiewane i wypowiadane zdanie? Na dodatek starają się je wypowiadać w sposób poprawny? No nie wiem, ja tak zupełnie nie sądzę. Co w takim razie powiedzieć o chorale, w którym czasem nie tylko zdanie, ale często jeden wyraz jest rozciągnięty na kilka linijek melodii i wielokrotnie dzielony - znaczy, że chorał jest niepoprawny?!

Dlaczego oddech tam jest naturalny? bo po pierwsze, ja sam znam go od zawsze i
zewsząd (czyli: ze swojej parafii i wielu, wielu kościołów w całej Polsce na
przestrzeni 30 lat, bo powiedzmy że przed 7 r.z. mogę nie pamiętać), poza
tym to zdanie jest na tyle długie, że oddech powinno się wziąć z przyczyn
NATURALNYCH, związanych z ludzką fizjologią (w przeciwieństwie do SZTUCZNYCH, takich jak wydumana - moim zdaniem - konieczność łączenia tych słów).

Skoro więc prowadzona jest jakas fatalna akcja SZTUCZNEGO łączenia, wbrew śpiewającym ludziom i ich sposobowi śpiewania od zawsze, czyli kolejne utrudnianie włączania się ludzi w śpiew i zniechęcanie ich do tego, rozumiem że to tylko pierwszy krok z wielu. Ostatecznej POPRAWNEJ wersji nawet nie chcę sobie wyobrażać, będzie tam jednak zapewne:

1.) Ojcze nasz_któryś jest w niebie (bo po co przerwa między "Ojcze nasz", a "któryś jest w niebie"?)
2.) Bądż wola Twoja_jako w niebie tak i na ziemi (bo przecież pozostawienie
przerwy między Twoja a jako byłaby niekonsekwencją!)
3.) A dlaczego w dyskutowanym obecnie zdaniu robi się jeszcze przerwę (naprawdę trwała aż 5 sekund?! to już bardziej rozumiem jeśli postanowiono z niej zrezygnować! ale, zawsze można by było w tym miejscu pomyśleć o odpuszczaniu konkretnym winowajcom, a nie tylko jakimś nieokreślonym "naszym") między "nasze winy" a "jako i my"?!
4.) No i na koniec oczywiście "i nie wwódź nas na pokuszenie_ale nas zbaw ode złego".

Ja jestem przeciw takiemu niepotrzebnemu mąceniu.

Acha, źle Cię zrozumiałem, zaraz spróbuję dla Ciebie dodać taką możliwość
O, udało się, możesz się wpisać w tę opcję

Wg mnie to podchodzi pod trzecią możliwość - że nie było a teraz jest

Właściwie to nie jest to za bardzo pieśń religijna... o śmierci - tak, ale tylko tyle. Znajduje się ona jednak zarówno w Śpiewniku Pelplińskim, jak i u X.M.M.Mioduszewskiego. W tym drugim nosi ona podtytuł "pożegnanie się ze światem" i zawiera poniższą melodię [widoczna po zalogowaniu].
Wersja mp3 zamieszczona powyżej przez Tomka Torquemadę pochodzi od śpiewaczek zespołu "Jarzębina" z Kocudzy.

Proszę o Wasze opinie dot. oddechu / przerwy w Modlitwie Pańskiej pomiędzy  "jako i my odpuszczamy" a "naszym winowajcom". Pierwsza część tej ankiety znajduje się tutaj:

Uruchomiłem ankietę na górze strony na temat przerwy w Modlitwie Pańskiej. Chciałem od razu dać drugą, ale chyba nie ma takiej możliwości, zakładam ją więc w osobnym temacie, dotyczy ona naszych opinii nt. w/w przerwy:

Poniedziałek 05 XI, kościół uniwersytecki p.w. Najświętszego Imienia Jezus (Wrocław), msza o godz. 18, organista Bogusław Raba

In: Pójdź do Jezusa
Of: O Krwi i wodo
Co: Jezusa ukrytego (3 zwr.) / Wielbię Ciebie w każdym momencie
Ex: Pobłogosław Jezu drogi (3 zwr.)

X.M.M.Mioduszewski

Pieśni o ŚŚ. Pańskich
PIEŚŃ XVI.
O Świętym Janie Kantym
Z łacińskiego: Inclytum - Melodya jak wyżej.

Przezacna perło w niebieskiej koronie,
Błogosławiony nasz Kanty Patronie,
Między drugimi sławny Patronami,
                        Módl się za nami.

Jako w swym słońce świetne jest obrocie,
Tak ty jaśniejesz kosztowny klejnocie:
I jako xiężyc błyska między swemi,
                        Światły mniejszemi.

Nie tajne światu od pierwszej młodości
Twe jasne cnoty, a przy niewinności,
W Bogu swym serce z myślą utopione
                        I zanurzone.

Mitry doktorskie i laury uczone,
Od czystych skroni twoich poświęcone,
Tobą się szczycą, tobie to przyznają
                        Że dotąd trwają.

Trzykroć laurowym wieńcem ozdobiony,
Jeszcze w śmiertelnem ciele położony;
Nieśmiertelności do której zmierzałeś,
                        Zadatek miałeś.

Ciebie na przykład uczonym wydała
Ręka niebieska, gdy odmalowała
Najpierwszy w tobie wzór doskonałego,
                        Życia naszego.

Ciało w surowej trzymałeś ostrości,
Wszystek na sercu gorzałeś z miłości:
Miałeś to sobie, dać pokarm i szaty,
                        Za zysk bogaty.

Cudzać tak serce nagość przerażała,
Że cię z szat twoich jawnie obnażała:
Szatą okryłeś żebraka w potrzebie,
                        A Bóg zaś ciebie.

Przeczysta Panna twej świątobliwości,
Dała świadectwo, gdy dla twej czystości,
Wieńcem zielonym skronie twe okryła,
                        Przyozdobiła.

Miłość gwałtownym pędem ognia swego,
Dodałać skrzydeł, do grobu Pańskiego:
Do zbawiennego zdroju w cudze strony,
                        Biegłeś spragniony.

Słodki trud wszelki, słodkać praca była,
Która cię z Bogiem twym ściśle łączyła:
A co świat słodzi miałeś w pogardzeniu,
                        I w obrzydzeniu.

Nocy strawione na bogomyślności,
Nie były żądzom twoim do sytości;
Tak hojnie łaski, gdyć się uchylało
                        Niebo, dawało.

A ztąd głęboką pokorą, samego
Siebie wzgardziwszy, świata wyniosłego
Zdeptałeś dumę, mając pod nogami
                        Śmierć z chorobami.

Słońce mistyczne gdy w jasłeczkach wschodzi,
Gwiazdo Sarmacka twe światło zachodzi:
Zwabił w pieluszkach Jezus kochanego,
                        Jana swojego.

Tak ostry żywot w rozkoszny zmieniłeś,
A nas tęskliwych synów zostawiłeś,
Drogi depozyt dając nam w złożenie,
                        Na utulenie.

Którego wonność już wszystek świat czuje,
Niebo się krajów Sarmackich raduje,
Gdy na twe cuda patrzy znamienite,
                        Światu odkryte.

Świadczą to wota i nieugaszone
Lampy, nad grobem twoim zawieszone;
Jako dodawasz pomocy każdemu
                        Przychodzącemu.

Przyjmijże tedy już naszą koronę,
Błogosławiony Kanty pod obronę:
Gdyż przy koronie jesteś położony,
                        Dla jej obrony.

Błagaj majestat Boski zagniewany,
Będzie przyczyną twoją ubłagany:
Przywróć nam pokój słodki z obfitemi
                        Dary Boskiemi.

Przybądź na pomoc cnej Akademii,
Której Patronem jesteś w Sarmacyi:
Racz wziąć pod twoją obronę swe syny,
                        Ojcze jedyny.

Uproś nam światło prawdziwej mądrości,
Abyśmy torem twej doskonałości,
Tam gdzie przedwieczna światłość świeci wiecznie,
                        Zaszli bezpiecznie.

wg Śpiewnika Flaszy

Panie, daj zmarłym wieczne odpocznienie,
W królestwie Twoim z Tobą królowanie,
Nie oddalajże człowieka grzesznego,
                Stworzenia Swego.

Zmiłuj sie zmiłuj, Jezu Chryste Panie,
Przez Twe najświętsze drogiej Krwi wylanie,
Nie racz grzeszników oddalać od Siebie,
                Niech będą w niebie.

A ci którzy już dni swoje skończyli
I tak straszliwy termin odprawili,
Niech mają pokój, pokój pożądany,
                Jezu kochany.

Uroczystość Wszystkich Świętych, godz. 08:00, Wrocław, kościół p.w. Św. Michała Archanioła, organista Marek Pisarski:
In: Przyjdźcie do Mnie wszyscy
Of: Czego chcesz od nas Panie (2 zwr.)
Co: U drzwi Twoich (9 zwrotek!)
Ex: Ciebie Boże wielbimy (tylko 2 zwr., ale nawet ksiądz proboszcz, który powinien dać przykład, wyszedł w trakcie pierwszej. Zresztą nawet Chwała na wysokości Bogu była recytowana  >:()

Uprzejmie i z radością informuję wszystkich P.T. Forumowiczów-Pieśniowiczów, że dziś nad ranem (31 X 2007) przyszła na świat Róża-Hildegarda, córka naszego Admina - Tomasza Torquemady!!! Szczęśliwym rodzicom serdeczne gratulacje!!!  ;D

Melodia wg X.M.M.Mioduszewskiego (widoczna po zalogowaniu)

Zapis melodii którą ja znam (przepraszam za jakość przeklejanych nut) - widoczne oczywiście po zalogowaniu