Garstką ziemi ciało moje przykryte

[marian7]

1. Garstką ziemi ciało moje przykryte, - Będzie spoczywało od prac wyżyte; - Od trosk i przykrości mile spać sobie, - Aż Bóg z wysokości wzbudzi mnie w grobie.
2. Garść ziemi mi święta i więcej ważna - Niż sztuka wycięta kunsztarza różna. - Potyka me życie smutne zdarzenie, - Wżdyć i dobre bycie ma swe zmartwienie.
3. Garstka ziemi będzie częścią mej włości, - Chociaż na mnie wszędzie były przykrości; - I lubo bogaty trawiłem lata, - Jednej się zapłaty doznam u świata.
4. Garść ziemi bogactwo, cóż mię nadeszło? - W ciele mem robactwo będzie pasło. - W grobie się doznamy tej spokojności, - Której tu nie mamy na tej niskości.
5. Garść ziemi przy ciała zagrzebieniu - Rzucą przyjaciele w grób w użaleniu. - Smacznie się spoczywa w tym tu pokoju, - Bo mnie już nie wzywa żaden do boju.
6. Garstka ziemi w ciele i kwiat zielony - Jest los mój na świecie niepochybiony. - Czy mocny, uczony byłem, nie płaci, - Lub nędzny a wzgardzony, to się tam straci.
7. Garść ziemi w tym grobie żegnam się z wami, - Którą wy obficie skrapiacie łzami; - Lecz i wy uważcie, jak krótkie życie, - A jak hojnie będzie z Bogiem pobycie.
8. Garść ziemi przyjaciele i wy będziecie, - Co o sobie wiele teraz myślicie; - I wy też padniecie na smutne mary, - Tak zdrowy i młody jak i stary.
9. Garść ziemi przykryje i wasze ciała, - Lecz dusza, ta żyje, by się dostała - Do Jezusa, Zbawcy ukochanego, - O to się starajcie z serca całego.
10.Garść ziemi nasienie jest zmartwychwstania, - Głosi objawienie Chrystusa Pana; - Kto mocno wierzy, świątobliwie żyje, - Tam się dostanie, gdzie Jezus króluje.

K. Żmijka. Kancyonał mniejszy.