Jezu płaczący nad Łazarzem (Qui lacrimatus)

[Maximilianus]

1) Jezu płaczący nad Łazarzem,
Z jego siostrami zasmucony,
Tyś go, Mocarzu nad mocarze,
Wskrzesił ich prośbą zwyciężony.

2) Tyś prosił w swojej łagodności
O przebaczenie dla zbrodniarzy,
Tyś słowem łaski i litości
Współwiszącego łotra darzył.

3) Ty swoją Matkę i Dziewicę
Dałeś uczniowi w testamencie,
By wieni w Niej Orędownicę
Mieli w ostatnim swym momencie.

4) O Chryste, Zbawco nasz i Panie,
Coś za nas wylał krew serdeczną,
Zamień nam śmierć smutną i konanie
W życie bez końca, w radość wieczną!

5) Racz wezwać także sługi swoje,
Którzy już świat ten opuścili,
By tam, radując się pokojem,
Jak Pana życia Cię chwalili.
Amen.

(Wysławiajmy Pana, WAM 2005)

[Maximilianus]

1) Qui lacrimatus Lazarum
Gemensque cum sororibus,
Ipsum fecisti praepotens
Illarum reddi studiis:

2) Qui petivisti sontibus
Benignus indulgentiam,
Ac verba miserantia
Dixisti poenae socio:

3) Qui, moriens, discipulo
Matrem donasti Virginem,
Tuorum quae fidelium
Agoni adesset ultimo:

4) Da nobis, Christe Domine,
Tuo redemptis sanguine,
Durae mortis tristitiam
In vitae verti gaudium.

5) Tuosque voca famulos,
Ex hoc profectos saeculo,
Ut ubi mors iam deerit
Te vitae canant principem.