A spis Bartek [nuty]

[knrdsk1]

Pastorałki i kolędy z melodyjami ... przez X. M. M. M. zebrane

Banek. A spis Bartek Symek, Wojtek, Maciek, Walek,
    Tomek, Kuba, Stachu? Ozwij ze sie przecie ktury z was,
    bo umrę od wielkiego strachu. Ono cuś takiego, jak słońce
    jasnego, Świeci na niebie.
Wojtek. Obyzes spał, czego wrzescys, cy cie pono niefor-
    tuna łupi, - Spis a gadas, marzy ci się lada Judas,
    a ty bajes głupi: - Zeć się cuś zjawiło, znać ci się
    przyśniło, ześ widział słońce.
Banek. Oj nie spięć ja muj Wojtalu, ani ci tez lada cego
    prawię, - Juz to chwila jak nie przez sen światłość
    widzę, lec na scernym jawie: - Słysę i śpiewanie i
    prześlicne granie, hań za gurecką.
Wojtek. Nie pleć plotka, nie budź drugich, tak ci się to
    cusi przywidziało, - Ktuzby śpiewał? sowy krzycą,
    wilków się tez znać dość nazbiegało: - I tak się im
    ocy przy pochmurnej nocy, błyscą jak świecki.
Banek. Nie sowy to, ani wilcy, znam ja wilków, znam
    dobrze i sowy, - Pojrzyj jeno muj Wojtalu, jakeś
    sumny, tylko podnieś głowy, - A przypatrz się łonie
    ktura w onej stronie, okryła niebo.
Wojtek. Gdziez ta łuna? Banek. Ono widzis jak się niebo
    łyska bez przestanku. - Wojtek. Prawdę muwis,
    widzę ale cuz to z tego będzie miły Banku? - Pudźmy
    ztąd bo trwoga, pobudźmy dla Boga i drugich bratkuw.
Banek z Wojtkiem. Gwałtu! gwałtu! niebo gore, cy się
    pono świat zajął, bratkowie, - Przebug wstańcie a cem
    prędzej uciekajcie, bo idzie o zdrowie: - Jeśli nie
    wstaniecie, wsyscy poginiecie, prec do jednego.
Walek Maciek. Cuz to, cuz to, gore kędyś, prawcie cy
    się co gdzie złego stało? Wojtek. Patrzcie jeno,
    kto z was widział, zeby niebo tak kiedy gorzało: -
    Przeto uciekajwa, bracia postradajwa, juz i tych owiec.
Walek. Stujcie bracia, gdzie chcecie iść? a bydełko jako
    zostawiemy? - Dyć pockajcie, az wprzud co to sa za
    dziwy, dobrze zrozumiemy: - Oto się nasego Bartosa
    starego spytajmy, co to.
Miły Bartos, ty najlepiej mozes wiedzieć jako cłowiek sta-
    ry, - Wiem zes mądry, boś ty zmłodu słycham cho-
    dził z tablicą do fary: - Więc jako rozumny, powiedz
    nam muj sumny, co to takiego?
Bartos. Dobrze, wnet wam powiem tylko pocekajcie, az
    cłek pomiarkuje - Co to: pudźmy jeno blizej owdzie
    gdzie się cęsto połyskuje . . - Juz wiem co to znacy,
    tak jest nie inacej, jako wam powiem
Słyseliście jako w Raju Jewa wdawsy się w rozmowy z wę-
    zem, - Z jego rady, przestąpiła zakaz Boski z Jada-
    mem swym męzem: - Jabłko zjadłsy sama, ogryzkiem
    Jadama pocęstowała.
Za co Pan Bug węza przeklął, wygnał z Raju Jadama
    i z żoną - Jego Jewą, lec się jako Pan i Stwurca
    łaskawy nad oną - Ich nędzą zmiłował, bo im de-
    klarował Syna swojego.
Posłac na świat, ktury zeby owym grzechem, całe ludzkie
    plemię - Zarazone mugł uzdrowić, w zywot matki
    miał zstąpić na ziemię, - Potem się narodzić i nas
    wyswobodzić z mocy satańskiej.
Otuz się to ten Syn Bozy, a Messyjas zdawna obiecany -
    Ojcom nasym, zjawił teraz, będąc na świat od Ojca
    posłany: - Przyjął na się ciało, aby się dość stało,
    za grzech Jadama.
Narodził się, jako z głosu Janielskiego zrozumiec mozecie: -
    Otzem wam juz wytłumacył, co to znacy, ceguz
    więcej chcecie? - Jeśli nie wierzycie, to tu zobacycie,
    wnet co nowego.
Stach. Juzci tobie miły Bartos, jak mądremu, my wsyscy
    wierzemy, - Ale jesce jednej rzecy wyrozumieć do-
    brze nie mozemy: - Cego ci Janieli, co się hań zle-
    cieli, po nas ządają?
Bartos. Wsak słysycie dla cego się ci Janieli radują na
    niebie, - Ze Messyjas przysedł na świat, więc nam
    w tejze wesołości siebie - Kazą naśladować, do sopy
    wędrować, przywitać Pana.
Symek. Toć to słusna, zeby i my to Paniątko święte
    przywitali, - Ale kędyz jego sukać, i kogo się w cie-
    mnej nocy oń będziem pytali: - My drogi nie wiemy,
    jesce gdzie zbłądziemy, do srogiej kaźni.
Bartos. Przecie z ciebie Symku prostak, kiedy jesce nie
    rozumies tego, - Co Janieli dość wyraźnie powiadają,
    ze narodzonego - Pana, ktury z nieba przysedł, su-
    kać trzeba w Betleem Judzkiem.
Tamze idźmy jak na pewne, wprzudy jednak nizeli puj-
    dziemy, - Gospodarzuw ze zostaną przy bydełku, sobie
    uprosiemy: - A ci z parobkami, takze z kundysami,
    będą strzedz trzody.
Tomek. Juzci to iść jak iść mniejsa, ale z cem iść to
    stuka co damy - Tak wielkiemu Panu, kiedy nic go-
    dnego dla niego nie mamy: - Chyba jak charłacy, ze
    mu z nasej pracy co darujemy.
Bartos.  Nie takić to Pan jak nasi, azeby miał cego po-
    trzebować, - Ma on wsystko, bo jest Bogiem, co
    das tem się będzie kontentować: - Bo on ma ochotę
    i chęć, nie na złote patrzy podarki.
Więc o to się, ze to z wielkim Panem sprawa, najmniej
    nie turbujmy, - Lec kazdy das co mas w domu, a po-
    darki cemprędzej gotujmy: - Cy mało cy wiele, za-
    brawsy w kobiele ponieśmy Panu.
Ja najpierwej na co mnie stać, co mogę mieć u siebie, cie-
    lątko - Zaniosę mu. A ty Kuba co das? Kuba.
    Oto dam mu pstre koźlątko. - Banek. Toć ja na ofia-
    rę kapłonuw mu parę tłustych zaniosę.
Griger. A ja skopa najlepsego temu Panu nie będę zało-
    wał, - Wojtek. Tyś Pan, ja jako ubogi jagniątko
    mu będę ofiarował. - Walek. Ja gęsi kilkoro, Ja
    nek. A ja mu seścioro dam kurcąt młodych.
Bartos. Maciek mu tez da jędykuw zparę, Tomek ka-
    ckę i kacora, - Symek z Antkiem na klusecki mąki
    dadzą mu choć po puł wora: - Stach mu tatarcanej,
    a Sobek jaglanej kasy przyniesie.
Wy tez drudzy dajcie co się kturemu z was będzie podo-
    bało, - Przyjmie ten Pan wsystko, ktury tak za wiele
    jako i za mało - Zapłaci stokrotnie, tylko mu ochotnie
    dajcie co macie.
Parobcy tez jeśli będą chcieli przejść się do Betleem z na-
    mi, - Tedy trzeba zeby i ci nie chodzili z pruźnemi
    rękami: - Lec kazdy dla tego Panica małego, przy-
    niusł co z sobą.
Parobcy. Dobrze mili gospodarze prosimy was, niech z
    wami idziemy - Przywitac to Paniątecko, juz mu
    się na dary zdobędziemy: - My co nic nie mamy,
    dzieciątku zagramy, na cem kto umie.
Jadamek. Mam ja w domu sumne jabłka, mam i gruski,
    to mu na opałce - Grusek kopę, drugą jabłek tez za-
    niosę, a ty mu w kobiałce - Jaj świezych z pułkopy,
    weź z sobą do sopy, na puleweckę.
Pawełek. A ja na tę puleweckę, daruję mu garcek pole-
    wany. - Jędrek. To ja łyskę, Frącek. A ja miskę,
    Kuba. Ja zaś wezmę mu słodkiej śmietany: - Ty
    mleka dzbanusek, a ty weź garnusek masła młodego.
Pieś. Ja mu będę ofiarować miodu scerej patoki fasec-
    kę, - Idko. Ja mędrzykuw zkilkanaście, Krystek.
    A ja mu dam z koprem gomułeckę: - Misiek. A ja
    naostatek, wabiuw kilka klatek, daruję Panu.
Bartos. Nu toście juz podarunki nalezycie wsyscy rozrzą-
    dzili, - Teraz trzeba zebyście je jak najprędzej, bra-
    cia poznosili: Idźciez, za pas nogi zatknąwsy,
    niech drogi cas nam nie ginie.
Pasterze z Parobkami. Juześmy się wsyscy ześli, idź-
    myz teraz przywitajmy Pana. - Bartos. A słuchaj-
    cie, jak tam przyjdziem upadnijcie zaraz na kolana, -
A potem wasemi cołami grzesnemi, bijcie przed Panem.
Symek. Ucynimy tak jak muwis miły Bartos, tylko cię
    prosimy, - Chciejze ty być oratorem od nas wsyst-
    kich, bo my nie umiemy - Jakoby go witać, ty umies
    boś cytać ucył się w skole.
Bartos. Mniejsa o to tylko idźmy, nie bawmy się, tędy
    bracia droga: - Walek. Tam to pono Bartos idziem,
    gdzie się błyscy jasność ona sroga. - Bartos. Tam bra-
    cia idziewa, w krutce tam staniewa, z Boską pomocą.
Otześmy tu, teraz nuze kazdy dobądź podarunku swego,-
    Z swej kobiałki. Matus. A kędys Pan? wsak nie widać
    domostwa zadnego. - Bartos. Oto w tej stajence.
    Maciek. Cuz zaś tam Panience, ma być spocnienie?
Bartos. Tamci pewnie, wnijdźcie jeno, a ze tak jest na
    ocy ujrzycie: - Cuz skłamałem? cym powiedział pra-
    wdę, jakze? co na to muwicie? - Klęknijcie porząd-
    kiem, przed świętem dzieciątkiem, a muwcie ze mną:
Zawitajze, powitajze, dzieciątecko wielki krulewicu; -
    Nieba, ziemi i wsech rzecy najprawdziwsy nas
    wsystkich dziedzicu: - My twoi poddani, na nędze
    skazani, za grzech Jadama.
Ciebie Pana mościwego i dziedzica nasego witamy, - To-
    bie pokłon nas poddański, jako panu oddając, rzuca-
    my - Się pod twe nuzecki, w święte pielusecki, twe
    uwinione.
Dziękujemyć po tysiąckroć, za tak wielkie dobrodziejstwo
    twoje, - Ześ ty sobie będąc Panem, Bogiem, Stwur-
    cą, na wsechmocność swoję - Nic nie respektował,
    aleś się darował, nam mizerakom.
Porzuciłes ślicne niebo, tak pięknemi osute gwiazdami;--
   Opuściłes i Janiołuw, a tu między temi bydlętami, --
   Racys lezyć w złobie, mogąc wselką sobie zrobić
   wygodę.
Robak biedny ma swuj kącik, mają swoje łozyska zwie-
   rzęta; - Ryby w wodzie lochy, gniazda w krzakach
   maja wygodne ptasęta: - A ty Pan stworzenia wsyst-
   kiego, skłonienia słusnego nie mas.
Nie mugłześ se to przynajmniej ciepłej jakiej obrać izde-
   becki; - Nie tę sopę, gdzie na sianku leząc, musis
   drżeć bez pościołecki: - A tu zewsąd wieje, biedkę
   cię zagrzeje, ten osioł z wołem.
Ale ześ sam tak chciał, tak się świętej twojej podobało
   woli, - Cierpieć nędzę, byleś tylko wyzwoliwsy nas
   ludzi z niewoli - Carta przeklętego, w niebie nas na
   jego osadził miejscu.
Bądźze Panie za tę łaskę od wsystkiego pochwalon stwo-
   rzenia,  - Ze przez ciebie z Bogiem Ojcem pojednani,
   nasego zbawienia - Pewni być mozemy, jeśli zyć bę-
   dziemy tak jak nalezy.
Jakze ci to odwdzięcemy, jako za to ci Panie oddamy? -
   Ty wies lepiej, ze zawdzięcyć byś na miazgę zbił
   nas nie zdołamy: - Więc na jakie stanie nas podarki
   Panie, takieć dajemy.
Przyjmijze je wdzięcnie od nas, wsak wies ześmy ubodzy
   pastusy, - Na cośmy się mogli zdobyć, toć dajemy,
   chętnie z serca, z dusy: - Wybac naostatek, patrząc
   nie na datek, lec chęć dających.
Pudźciez tez i wy parobcy, a na wasej muzyce zagrajcie, -
   A kturzy z was podarunki jakie macie, to je tez od-
   dajcie: - Kładźcie je ostruznie, a wy tez naboznie
   grajcie dzieciątku.
Nie ciśnijcie się jak bydło pod sam cepuch z swojemi ba-
   sami, - Ty zaś Jaros i z Kasperkiem z drugiej strony
   stańcie za skrzypkami: - A ty Sobku chudy, podle
   niech graj w dudy, a zgadzajcie się.
To juz nam nic nie zostaje, tylko jesce zebysmy ślicniuchne -
   To dzieciątko pozegnali, niz pujdziemy i jego ma-
   tuchnę, - I staruska tego, a potem do swego sedł kazdy
   domu.
Więc klęknąwsy muwcie za mną: zegnamy was nase świę-
   te państwo, - My pastusi z parobkami, wierne wa-
   sych miłości poddaństwo; - Juz od was idziemy, bo
   się tez spiesemy do nasej trzody.
Wprzud jednak niz ztąd pujdziemy, prosimy was a naj-
   bardziej ciebie, - Utajony w małem ciałku wielki Boze,
   aby nam na chlebie - Nigdy nie schodziło, wsystko
   się darzyło, po nasej myśli.
Lec to fraska, o cuś więcej prosimy cię nas Boze jedyny, -
   Ucyńze to dla staruska tego i twej matuchny przycyny: -
   Jak światu pomrzemy, niech z tobą zyjemy na wieki
   w niebie.
Juzze idźmy, a kto się nas w drodze pytać będzie, zkąd
   idziemy, - To co się stało w Betleem, o tym Panu ka-
   zdemu powiemy: - Ze się Bug narodził, by nas wy-
   swobodził od wsego złego.