Nad wszystko są szczęśliwszemi

[czytane]

1. Nad wszystko są szczęśliwszemi,
Ci, co w grobach spoczywają,
I będąc od trosk wolnemi
Boskich darów zażywają.
Rozpocząwszy wieczne życie
Poją się szczęściem obficie.

2. Boże, ty wiesz że żyjemy,
Według swego pracy stanu
Podobać się Tobie chcemy,
Jako życia, śmierci Panu;
Ty, gdy śmierć nas stąd przenosi,
Daj nam użyć Twych rozkoszy.

3. Jezus Chrystus Bóg prawdziwy,
Cierpiał boleść i krzyż srogi,
Chcąc, by każdy był szczęśliwy,
Zostawił nam przykład drogi,
Byśmy cnotę miłowali,
W Jego ślady wstępowali.

4. Daj nam Panie rozum z cnotą,
Byśmy w drodze życia tego,
Pełniąc prawa Twe z ochotą,
Godni byli wsparcia Twego,
Oraz tym się pocieszali
Żeśmy zawsze Cię kochali.

5. Bo długie lata człowieka
Ledwie zwać można godziną;
W każdej chwili śmierć nań czeka,
W jednej wszystkie wraz z nią giną.
Boską dziać się zwykło siłą,
Musim leżeć pod mogiłą.

6. Wszak próżnością świata dary,
Dla człowieka przy skonaniu,
Gdy przypomni bliskie mary,
Wzdychać będzie w tym wołaniu:
Panie, udziel duszy męstwa,
W gorzkim strachu do zwycięstwa.

7. Tak zasnąwszy w Tobie Panie,
W rejestr zmarłych policzeni,
Czeka na nas zmartwychwstanie
W górnej niebieskiej przestrzeni,
Tam wybrani patrząc w Ciebie,
Cieszą się z anioły w niebie.

Śpiewnik żałobny i pogrzebowy, 1934r.