Mądrość Ojca niebieskiego [mel]

[czytane]

1. Mądrość Ojca niebieskiego *
Chrystus wieczny Syn Jego: *
Przyszedł w niskość świata tego: *
By nas z piekła wyrwał złego.

2. W wielkiej pokorze w cichości. *
Nie litując swej trudności: *
Dla narodu człowieczego, *
Widząc wielki upad Jego.

3. A z onej Boskiej miłości, *
Przyjął się na nasze złości, *
Podjął mękę dobrowolną, *
Przez naszą krewkość swawolną.

4. O gdyby to kto obaczył, *
Co ten Pan uczynić raczył: *
Iż dla człowieka grzesznego *
Nie litował ciała Swego.

5. Był na krzyżu zawieszony, *
Wszystek świętą krwią skropiony, *
Życząc z wielkiego pragnienia *
Nędznemu człeku zbawienia.

6. A w onej Swej srogiej męce, *
Rozciągnąwszy obie ręce, *
Wołał: pójdźcie moi mili, *
Byście się mną pocieszyli.

7. Ale my nie bacząc tego *
Dobrodziejstwa Pana Swego: *
Wolimy światu folgować, *
Jego złych spraw naśladować.

8. Tak się bardzo rozbujało, *
W grzechach naszych marne ciało, *
Które swawolnie kochamy *
O Twą łaskę nic nie dbamy.

9. Ale Pan Swe święte ciało *
Dał, aby za nas cierpiało: *
Nam życząc miejsca onego, *
Przez Adama straconego.

10. A tak, wszechmogący Panie, *
Racz dać z łaski swej uznanie: *
Byśmy Cię prawie poznali, *
Woli Twej naśladowali.

11. Racz nas przez Swą srogą mękę, *
Przyjąć pod Swą mocną rękę. *
Boć o nas źle z każdej strony *
Nie będzie li Twej obrony.

12. Nieprzyjaciół zewsząd dosyć, *
A gdzież mamy ręce wznosić: *
Jedno ku Tobie, nasz Panie, *
Gdyż w Tobie nasze ufanie.

13. O Ojcze nasz dobrotliwy, *
Raczże nam być miłościwy; *
Nas marnotrawne synaczki, *
Przyjmij w łaskę nieboraczki.

14. Boć żeśmy wielce zgrzeszyli, *
Majestat Twój obrazili: *
Wszakże z Swej Boskiej miłości, *
Racz odpuścić nasze złości.

Zbiór Pieśni Katolickich, T. Cieplik, 1924r.

Melodja: O duszo wszelka nabożna