Gdy z gór oliwnych ziemię opuścił [nuty]

[knrdsk1]

Śpiewnik Wrocławski 1865

Pieśni o Wniebowstąpieniu Chrystusowém
Pieśń III.

Uczucie Ś. Jana, umiłowanego Ucznia przy Wniebowstąpieniu Pana naszego
Jezusa Chrystusa.

Gdy z gór oliwnych ziemię opuścił,
        Tén co łzy onéj ociera,
Jan młody strumień łez z oczu puścił,
        A z ust te słowa wywiera:

Takżeż więc nikniesz, żądzo jedyna,
        Któż nam tę stratę nagrodzi,
Słońce bez Ciebie marnieć poczyna,
        Próżno się ono pogodzi.

Gdzie są obłoki one pierzchliwe,
        Co Go przed nami schowały?
Mówcie, o nazbyt wiatry skwapliwe,
    Mówcie, - Gdzieście Go podziały?

Gdzie więc Twarz ona, któréj promienie
        Łzy z oczu ludzkich suszyły,
O jak jéj długo wyobrażenie,
        Oczy me będą rosiły!

Gdzie wzrok, gdzie czoło, ochłoda duszy,
        Gdzie się te usta podziały,
Co martwe nawet cieszyły uszy,
        I pokój morzu dawały!

A wy, me oczy, sączcie się łzami,
        Pociechy swéj nie ujrzycie;
Póki pod świata rozwalinami,
        Z prochów się nie odrodzicie.

[knrdsk1]

Melodia wg: "Śpiewnik Kościelny Katolicki" Tomasza Flaszy